1821- 2021 (200 χρόνια)
Έλληνά μου,
όταν προσπαθεί κάποιος να «αγγίξει» το 1821, αναγκαστικά το προσεγγίζει με το συναίσθημα. Με αυτό το ίδιο συναίσθημα που με έναν θαυμαστό τρόπο μεταγγίζεται μέσω των γονιδίων από τους γονείς στα παιδιά, που εκτός από τα σωματικά, «χαρίζουν» στα παιδιά τους και έναν συνδυασμό των ψυχικών τους χαρακτηριστικών.
Και είναι τα χαρακτηριστικά του καθενός μας, που απαρτίζουν μια γενικότερη συλλογική μνήμη, γεγονός που οφείλεται στην απ΄ευθείας καταγωγική συνέχειά μας από τους προγόνους μας. Είναι η ίδια συλλογική μνήμη που επέτρεψε αλλά και «διέταξε» τους επαναστάτες του 1821 να εννοήσουν βαθιά την διαφορετικότητά τους, η οποία τους δόθηκε ως εντολή από τους δικούς τους προγόνους ώστε να διατηρηθεί και να μεταδοθεί στους απογόνους τους.
Το 1821 αποτελεί κατά αυτήν την έννοια, την τρανότερη απόδειξη διατήρησης της εθνικής μας μνήμης η οποία χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Ειδικώς αν μελετήσουμε την ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια του έθνους για την απελευθέρωσή του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά αποτέλεσε το κορυφαίο απαύγασμα επαναστάσεων, στάσεων, κινημάτων αλλά και καθημερινής σταθερής αντίστασης του σκλαβωμένου ελληνισμού απέναντι στον δυνάστη του.
Το παρόν έργο δεν αποτελεί ιστορικό εγχειρίδιο, οι ιστορικοί έχουν επιβεβαιώσει τον παραπάνω συλλογισμό.
Αλλά τι είναι το παρόν έργο και τι πραγματεύεται;
