"Μά την Πατρίδα": Πρόλογος του Γιώργου Σαγιά

Πρόλογος του Γιώργου Σαγιά, Δημοτικού Συμβούλου Λαμιέων, στην ποιητική μου συλλογή "Μά τήν Πατρίδα"

«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος: Να σκοπός μιας ζωής!» Αυτή η ρήση του μεγάλου εθνικιστή Ίωνος Δραγούμη φαίνεται πως καθορίζει την προσπάθεια του αγωνιστή εθνικιστή Νίκου Τζιόπα, ο οποίος επιλέγει να περπατήσει την δύσκολη ατραπό της ποίησης. Μέσα στο ζοφερό παγκόσμιο περιβάλλον και με δυσοίωνη την ελληνική πραγματικότητα και προοπτική, ο Νίκος Τζιόπας μεταναστεύει, για δεύτερη φορά μετά την Γερμανία, στην Νέα Ζηλανδία. Σ’ ένα νέο απαιτητικό περιβάλλον και με το νόστο της μητέρας Πατρίδος εμφανέστατο (όπως ξεκάθαρα φαίνεται μέσα απ’ την ηλεκτρονική αλληλογραφία του), γράφει πολιτικά σχόλια, κείμενα για την Πατρίδα και τον εθνικισμό, αλλά και κάνει ένα νέο βήμα στις παρυφές της ποίησης.

Στην θεματολογία της συλλογής του «Μα την Πατρίδα» εντοπίζεται αβίαστα ευθεία αναφορά στον ελληνικό εθνικισμό, ενώ τα ποιήματα σφύζουν από εθνοκεντρισμό κι ελληνικότητα. Φόρος πνευματικής τιμής αποτίεται στον μεγάλο «Ίδα» Ίωνα Δραγούμη, στον ξεχωριστό ελληνολάτρη Περικλή Γιαννόπουλο και στον εθνικό κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά. Τα όνειρα γίνονται τίτλοι κι ελπίδα: «Ελλάδα Ξύπνα» και «Αναγέννηση». Το ξύπνημα κι η αναγέννηση θα έρθουν απ’ τον Έλληνα, απ’ την προσωποποιημένη Ελλάδα, στους οποίους αναφέρονται οι τίτλοι από άλλα δύο ποιήματα. Μια λεκτική βουκέντρα είναι τα ποιήματα που θέλουν να ξυπνήσουν την κοιμισμένη εθνική συνείδηση.

Ο Νίκος Τζιόπας τολμά. Και γιατί καταπιάνεται με την ποίηση, και γιατί μιλά ευθέως για εθνικισμό και γιατί επιλέγει να τιμήσει με τους στίχους του όσους και όσα κάποιοι δεν τόλμησαν. Δίνει βάρος περισσότερο στην δύναμη του στίχου, παρά στην τεχνική και στην μετρική. Εστιάζει στο μήνυμα, το οποίο και θεωρεί ουσία στα ποιήματά του. Μέσα απ’ αυτή την επιλογή, φαίνεται πως δίνει έμμεση απάντηση και στα ερωτήματα που τίθενται όταν κάποιος γράφει, δηλαδή: γιατί γράφει και γιατί δημοσιεύει όσα γράφει;

Εκτιμώ ότι γράφει γιατί θέλει να δώσει και μια άλλη διέξοδο στον περήφανο εθνικισμό του και συγχρόνως δημοσιεύει για να κάνει κοινωνούς της ιδεολογίας του παλιούς και νέους αναγνώστες, με την ελπίδα να διαφανεί το μεγαλείο της εθνικής ιδέας, όπως οι πατριώτες το ζουν και το βιώνουν, κι όχι όπως τα φερέφωνα του συστήματος και της «Νέας Τάξης» θέλουν να το παρουσιάζουν. Θέλει να φωνάξει δυνατά, θέλει να απαντήσει και διά της οδού της ποιήσεως ότι ο εθνικισμός είναι η φυσική ρίζα, το φυσικό βίωμα και η φυσική προοπτική του Έλληνα, του ανθρώπου. Με τους στίχους του προσπαθεί να δημιουργήσει μια ρωγμή στον τοίχο του συστήματος - τοίχο τον οποίο το σύστημα έχτισε και χτίζει μεθοδικά με τόνους λάσπης - ώστε να ξεχαράξει το ζείδωρο φάος (γόνιμο φως κατά τον Όμηρο) του Ελληνισμού.

Αξίζουν συγχαρητήρια στο Νίκο Τζιόπα για το τόλμημά του να ψηλαφίσει το στιβαρό κορμί της ποίησης και να θελήσει να γίνει ένα με αυτό. Είθε κάθε στίχος του να είναι ένα χάδι στο πνεύμα αλλά κι ένα βόλι στην καρδιά του σάπιου συστήματος. Καλοτάξιδος!