(Μεταπτυχιακού φοιτητή ΜΒΑ του Universita degli studi dell`Aquila).
Ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι κυβέρνηση , στην Ελλάδα θα πρέπει να γίνουν δύο είδη μεταρρυθμίσεων , ένα σε επίπεδο θεσμών και ένα σε επίπεδο παραγωγικού ιστού. Η Ελλάδα θα πρέπει να μελετήσει τους αρίστους και τις καλύτερες πρακτικές τους (best practises) και να τις υιοθετήσει ώστε να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να γίνει φιλική στο επιχειρείν και να εκσυγχρονίσει το κράτος .
Το benchmarking (συγκριτική προτυποποίηση ) είναι μια διαδικασία μελέτης, συλλογής δεδομένων των αρίστων , ώστε να εντοπιστεί το πρότυπο (standard), έπειτα να γίνει η σύγκριση μας με αυτό δια τον εντοπισμό των ποσοτικών και ποιοτικών διαφορών .Εντεύθεν θα ακολουθήσει η μίμηση τους με όραμα όχι να μείνουμε στη στείρα αντιγραφή των best practises αλλά να ξεπεράσουμε τους ανταγωνιστές μας .
Benchmarking σε επίπεδο θεσμών: Κάθε χρόνο δημοσιεύεται στα διάφορα οικονομικά περιοδικά και εφημερίδες η παγκόσμια κατάταξη με τα κράτη τα οποία είναι φιλικά στο επιχειρείν (business friendly).Θα πρέπει στη μια μεριά του ''τραπεζιού'' να βάλουμε το ελληνικό φορολογικό δίκαιο, το ελληνικό εμπορικό δίκαιο , τη δικαιοσύνη και τους τρόπους λειτουργίας της , το σύστημα του δημοσίου με τους φορείς του. Στην άλλη μεριά του τραπεζιού θα πάρουμε τα αντίστοιχα συστήματα των πέντε κρατών που είναι πρώτα στη λίστα των κρατών πιο φιλικά εις το επιχειρείν και θα κάνουμε ''αντιγραφή-επικόλληση '', βαρβαριστί copy-paste .
Δεν ζητάμε από τους πολιτικάντηδες να ανακαλύψουν την πυρίτιδα , απλώς να αντιγράψουν το πλαίσιο εκείνων των χωρών που είναι πιο φιλικές στο διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο με σκοπό να προσελκύσουμε όσο περισσότερες επενδύσεις γίνεται και να μειωθεί η ανεργία .
Πρέπει να γίνει δηλαδή μια θεσμική επανάσταση εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους εκ βάθρων. Θα πρέπει να ακολουθηθούν πολιτικές σμίκρυνσης-συρρίκνωσης (downsizing policies) της οργανωτικής δομής του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Αυτό συνεπάγεται κατάργηση ατελέσφορων οργανισμών και δομών του δημοσίου, συγχώνευση δομών για επίτευξη κοστολογικών πλεονεκτημάτων και εξοικονόμηση πόρων, απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που θα αποτελούν πλεονάζον προσωπικό, μηχανογράφηση του δημοσίου και μείωση της γραφειοκρατίας, κατάργηση ιεραρχικών στρωμάτων κτλ . Ο σκοπός θα είναι η ανοικοδόμηση ενός μικρού, ευέλικτου, άκρως μηχανογραφημένου και φιλικού προς το επιχειρείν δημοσίου.
Το δημόσιο, ως σύνολο δομών και ανθρωπίνου δυναμικού, θα πρέπει να προσαρμοστεί στις αντοχές της πραγματικής οικονομίας . Θα πρέπει να συμμαζευτεί ώστε να δύναται να χρηματοδοτείται από τα κρατικά έσοδα , όπως αυτά θα προκύπτουν από τη συνάρτηση παραγωγής και το δυνητικό ΑΕΠ της χώρας. Από τη λογική των συνεχών πρωτογενών ελλειμμάτων της μεταπολίτευσης , θα πρέπει να περάσουμε στη λογική των συνεχών πρωτογενών πλεονασμάτων της Ελλάδας του μέλλοντος. Τα πλεονάσματα αυτά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για την αποπληρωμή χρεών όσο και για τη στήριξη της ανάπτυξης στα πλαίσια της επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής. Αυτές οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις όχι μόνο θα προσελκύσουν το διεθνές κεφάλαιο αλλά θα κάνουν και το ελληνικό κεφάλαιο να επιστρέψει στις τράπεζες . Όλες οι καταθέσεις που έκαναν φτερά θα επιστρέψουν στην Ελλάδα. Το χρήμα είναι απαραίτητος πόρος για τη δημιουργία επιχειρηματικών ικανοτήτων.
Ένα δημόσιο που δεν θα στραγγαλίζει την επιχειρηματικότητα. Κάποιος θα δύναται να κάνει έναρξη δραστηριότητας χωρίς να πρέπει να υποστεί πάγια κόστη σε χαρτούρα και να πληρώνει ασφαλιστικά ταμεία χωρίς να έχει κάνει τζίρο ένα ευρώ .Δεν θα πρέπει να έχει τριβή με κάποιον δημόσιο υπάλληλο αλλά να εξυπηρετείται μέσω ίντερνετ και να μη πρέπει να καταβάλλει ''λαδόσημο & γρηγορόσημο '' σε κάθε αλληλεπίδραση με τους δημοσίους υπαλλήλους . Επίσης ο εφευρέτης θα δύναται να πατεντάρει την εφέυρεση του στο άψε σβήσε και να βρίσκει κεφάλαια και στήριξη για να την ενσωματώσει σε καινοτομικά προϊόντα υψηλής αξίας . Μιλάμε για ένα κράτος αρωγό στο επιχειρείν και με χαμηλό βαθμό παρεμβατισμού.
Ο εκσυγχρονισμός θα επηρέασει ακόμα και τον συνδικαλισμό και θα τον επαναπροσδιορίσει. Τα συνδικάτα θα πρέπει να αξιολογήσουν το ρόλο τους και θα πρέπει να πάψουν να ασκούν πολιτικές lobbying προς τους πολιτικούς για να λαμβάνουν οι συνδικαλιστές ατομικά οφέλη, αυτοί και η κλίκα τους. Τα συνδικάτα θα πρέπει να χρηματοδοτούνται εξ ολοκλήρου από τα μέλη τους και να μην λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση .Έτσι θα γίνουν πραγματικοί προστάτες των εργαζομένων και όχι επαγγελματίες συνδικαλιστές με ιδιοτελή δράση εις βάρος των εργαζομένων. Να μειωθεί η δομή τους και να περιοριστεί η δράση τους.
Ο συνδικαλισμός είναι ένα από τα κατάλοιπα της μαρξιστικής ταξικής υλιστικής διανόησης και η ύπαρξη του στις καπιταλιστικές κοινωνίες δεν είναι άλλο παρά η προσπάθεια συμφιλίωσης και συνύπαρξης του καπιταλιστικού αστικού καθεστώτος με τον πάλαι ποτέ υπαρκτό σοσιαλισμό . Ο συνδικαλισμός, έτσι όπως έχει δομηθεί, διαιωνίζει την πάλη των τάξεων και διαιρεί το λαό σε τάξεις και εν συνεχεία στρέφει τη μία τάξη κατά της άλλης . Είναι άκρως αντεθνικός και σε καμία περίπτωση ο σημερινός συνδικαλισμός δεν ευνοεί τη '' συνεργασία των τάξεων'' που είναι και το ζητούμενο. Πρέπει ακόμα και αυτοί οι ''ρομαντικοί επαναστάτες'' να καταλάβουν ότι ο πλούτος πρώτα παράγεται και έπειτα διανέμεται. Δεν μπορούν να θέτουν τον πήχη των διεκδικήσεων τους πιο πάνω απ`ότι αντέχει ο προϋπολογισμός του φορέα ,ούτε μπορούν να απεργούν κάθε τόσο. Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις απεργίες παγκοσμίως, ακόμα και στα χρόνια των παχιών αγελάδων. Οι τάξεις θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι του διαλόγου, να συμφιλιωθούν και να ανοικοδομήσουμε τη χώρα .Θα αναφερθούμε παρακάτω σε αυτό.
Εταιρικό benchmarking: κάθε χρόνο δημοσιεύεται στα οικονομικά περιοδικά (Fortune magazine, The economist κτλ )η λίστα με τις πιο επιτυχημένες εταιρίες στον κλάδο τους . Θα πρέπει να πάρουμε την αλυσίδα αξίας των ελληνικών επιχειρήσεων, με όλες τις λειτουργίες της (παραγωγή, logistics, μάρκετινγκ,διοίκηση ανθρωπίνων πόρων, ανάπτυξη και έρευνα, εσωτερικές υποδομές, υπηρεσίες μετά την πώληση κτλ ), καθώς και την οργανωτική δομή, τα διοικητικά συστήματα(πληροφοριακά συστήματα, συστήματα ελέγχου κτλ) και να κάνουμε μια ποιοτική σύγκριση με τις καλύτερες εταιρίες στο χώρο τους. Πάλι και εδώ ο σκοπός είναι η υιοθέτηση των best practises . Έχουμε μείνει δεκαετίες πίσω και το ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε συγκριτική προτυποποίηση για να ξεπεράσουμε αυτούς αλλά για να τους φτάσουμε ώστε να μπορέσουμε να συναγωνιστούμε στην ανταγωνιστική αρένα ίσοις όροις .
Αναφερόμαστε δηλαδή στην προσπάθεια οι επιχειρήσεις να εκσυγχρονιστούν και να αναπτύξουν ''οριακές ικανότητες'' (treshold capabilities) , ικανότητες που θα αποτελούν αναγκαία συνθήκη ώστε να έχουν παρουσία ανταγωνιστική στον εκάστοτε κλάδο και όχι για να αναπτύξουν ''μοναδικές και θεμελιώδεις ικανότητες''(core capabilities) που θα κάνουν τη διαφορά σε σχέση με τους ξένους ανταγωνιστές. Θέλουμε δεκαετίες για να μπορέσουμε να επανέλθουμε στα πράγματα όπως πρέπει . Ο σκοπός είναι ο Έλληνας να αρχίσει να σκέφτεται οικονομικά και να τολμήσει να επιχειρήσει και σε αυτό θα βοηθήσει το πλαίσιο που θα οικοδομηθεί δια των θεσμικών επαναστατικών αλλαγών του ευρύτερου μάκρο-περιβάλλοντος. Έτσι οι μικρομεσαίοι θα μπορέσουν να αναπτύξουν εκείνες τις επιχειρησιακές ικανότητες που θα τους κάνουν να υφαρπάξουν μερίδια αγοράς από τους μεγάλους και θα ανέλθουν μερικά ''κλικ'' πιο πάνω .Οι μεγάλοι θα χάσουν τη στήριξη του ''κράτους πατερούλη'' και θα πάψουν να είναι κρατικοδίαιτοι. Χάνοντας μερίδια αγοράς θα κατέβουν μερικά ''κλικ'' πιο κάτω και έτσι θα σχηματιστεί ένας ευρύτερος μεσαίος χώρος , ο οποίος συνάδει απόλυτα με τις επιταγές του εθνικισμού .
Το παρόν άρθρο αναφέρεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.Οι τελευταίες και πόρους έχουν, και θεμελιώδεις ικανότητες έχουν αναπτύξει από την πολυετή δράση τους στο χώρο, και κάποιες εξ αυτών κάνουν συστηματικά εταιρικό benchmarking για τη βελτίωση τους . Δεν μας ενδιαφέρουν αυτές μιας και αποτελούν κάτι λιγότερο από το 1% του ελληνικού επιχειρηματικού κορμού. Αυτές άλλωστε χρησιμοποιούν το brandname τους για χρηματοδοτηθούν ακόμα και από το εξωτερικό.Εδώ εξετάζουμε την πιθανότητα να κάνουμε ένα ολικό επανασχεδιασμό της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των αδυνάτων με στόχο τη δημιουργία μιας ευρύτερης μεσαίας τάξης. Στα χρόνια της κρίσης οι μεσαίοι έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι . Τα συνδικάτα, επαναλαμβάνουμε, θα αφήσουν πίσω τους την ''ταξική πάλη'' ,δεν θα σαμποτάρουν το όλο εγχείρημα, αλλά θα πρέπει να υιοθετήσουν λογικές συνεργασίας των τάξεων .
Ζητείται λοιπόν ελληνόψυχη κυβέρνηση που θα κάνει τις θεσμικές αλλαγές ευρύτερου μακρο-περιβάλλοντος( business friendly macro-environment) και θα κάνει ένα εθνικό επιχειρησιακό στρατηγικό σχέδιο ολικού επανασχεδιασμού της οικονομίας (national business plan of total reengineering of the economy) , αντιγράφοντας τους άριστους (κράτη και εταιρίες) και υιοθετώντας τις άριστες πρακτικές τους( best practises).
Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει να συστήσει μια ανεξάρτητη αρχή και να της απονείμει τις κατάλληλες αρμοδιότητες και αξουσίες για να προβεί στα παραπάνω δύο . Στην κατάρτιση αυτού του εθνικού σχεδίου θα πρέπει να συμμετάσχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς(stakeholders): συνδικάτα των εργοδοτών και των εργαζομένων (με γνώμονα την ειλικρινή συνεργασία των τάξεων), πανεπιστήμια και ακαδημαϊκοί, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης , εκπρόσωποι των επιχειρήσεων ανά κλάδο, δημοσιογράφοι, ξένοι μάνατζερς που έχουν διαπρέψει στο χώρο τους και σύμβουλοι επιχειρήσεων .
Το εθνικό business plan θα πρέπει:
Α)Να προσδιορίζει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας .
Β)Να κάνει έρευνα αγοράς για καινοτόμες παραγωγές που θα μπορούσαν δυνητικά να αναπτυχθούν εν Ελλάδι.
Γ) Να περισυλλέψει τις καλύτερες πρακτικές των ξένων εταιριών και να κάνει ποιοτική ανάλυση τους.
Δ)Να περιλαμβάνει επιτροπές στήριξης,προσαρμογής και ελέγχου απόδοσης των ελληνικών επιχειρήσεων.
Ε)Να επισημάνει τα κανάλια χρηματοδότησης του όλου εγχειρήματος και τις προϋποθέσεις άντλησης κεφαλαίων από τους υποψήφιους επιχειρηματίες.
Ζ)Λεπτομερή προγραμματισμό δράσεων και σεμινάρια εκμάθησης των ενδιαφερομένων.Χρονισμός και αλληλουχία κινήσεων (timing &staging).
Η)Αποτίμηση του εγχειρήματος σε ετήσια βάση ,αξιολόγηση και υιοθέτηση διορθωτικών κινήσεων .
Στο σημείο Ζ , ως προς το χρονισμό και αλληλουχία κινήσεων, να σταθούμε λίγο. Η ανεξάρτητη αρχή ή ινστιτούτο που θα φτιαχτεί , θα πρέπει να οργανώσει σεμινάρια εκμάθησης σε όλη τη χώρα και σε τακτές ημερομηνίες. Ο πολίτης πρέπει να συμμετέχει σε όλο το εγχείρημα . Για παράδειγμα θα πρέπει να γίνουν πολλά σεμινάρια στους αγρότες και να τους υποδείξουν ποια προϊόντα είναι υψηλής αξίας στην Ευρώπη και ποιες παραγωγές μπορούν να αναπτυχθούν στην Ελλάδα. Να πέσουν πάνω στο project γεωπόνοι και να τους υποδείξουν τεχνικές και να κάνουν επισκέψεις στα χωράφια τους, έτσι ώστε όλη αυτή η ρητή και άρρητη γνώση (know how) να μεταβιβαστεί και να γίνει έργο. Να στηθούν κανάλια διανομής ώστε να υπερκεραστούν οι μεσάζοντες .
Δεν είναι δυνατόν το κρητικό λάδι, για παράδειγμα, να πωλείται προς 2-2,5 ευρώ το κιλό και στα σουπερμάρκετ να πωλείται 6-7 και αυτά να παίρνουν το λάδι το καλό του 2015 και να το αναμιγνύουν με λάδι περσινό και προπέρσινο και να το λανσάρουν ως φρέσκο .Αυτά πρέπει να τελειώσουν και ο αγρότης πρέπει να καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της παραχθείσας αξίας ώστε να έχει κίνητρο να επιστρέψει στο χωράφι . Να στηθούν δομές του δημοσίου ως διανομείς ώστε να στηριχτεί η τιμή του παραγωγού και να περιοριστεί το κέρδος και η αισχροκέρδεια των μεσαζόντων .
Τα μόνα σεμινάρια που γίνονται στα 5 χρόνια του μνημονίου είναι αυτά των αριστερών για το πόσο κακό είναι το μνημόνιο και πόσο καταστροφικές είναι οι ''νεοφιλελεύθερες '' πολιτικές των κυβερνήσεων , για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους κτλ. Για τη δημιουργία αξίας και για την αναστήλωση του επιχειρηματικού ιστού δεν γίνεται τίποτα.
Γιατί ο Σύριζα δεν μπορεί;
Ο Σύριζα δεν μπορεί να κάνει ούτε τις θεσμικές αλλαγές πλαισίου ούτε να συντάξει εθνικό σχέδιο δράσης διότι σκοντάφτει σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και σε εσωκομματικές διενέξεις που τον οδηγούν στην απόλυτη παράλυση.
Με τον Σύριζα στην κυβέρνηση έχουμε την αναβίωση της ''Παπανδρεϊκής φιλοσοφίας'' του μεγάλου και δυσθεώρητου κράτους προστάτη, με εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους να αποτελούν τον κομματικό στρατό, ενός κράτους ρυθμιστή των πάντων.
Αρκεί να διαβάσει κανείς τις δηλώσεις των στελεχών του για να διαπιστώσει ότι το ιδιωτικό επιχειρείν σχεδόν ποινικοποιείται , οι επιχειρηματίες εκλαμβάνονται ως θύτες του καπιταλισμού και ως μιάσματα που θα πρέπει να φορολογηθούν μέχρι εσχάτου. Δεν λείπουν τα πορτρέτα του Λένιν και του Βελουχιώτη από τα γραφεία τους και από τους λογαριασμούς τους στα social network.
Μόλις χτες ακούσαμε και το ανεκδιήγητο από το Γλέζο ''το χρήμα δεν παράγει αξία , αξία παράγουν οι εργαζόμενοι''.Μάλλον του διαφεύγει ότι το χρήμα είναι πολύτιμος χρηματοοικονομικός πόρος .Ο συνδυασμός και η ολοκλήρωση χρηματοοικονομικών πόρων μαζί με ανθρώπινους και λοιπούς υλικούς πόρους, οδηγεί στη δημιουργία ικανοτήτων(capabilities ).Ο συνδυασμός πόρων και ικανοτήτων οδηγούν στην παραγωγή καινοτόμων προϊόντων , στα οποία ο καταναλωτής, Έλληνας και ξένος, αναγνωρίζει αξία και προτίθεται να πληρώσει μια τιμή για να τα αποκτήσει. Οι οικονομικές γνώσεις του Γλέζου καθώς και των περισσοτέρων στελεχών του Σύριζα δεν ξεπερνούν το πρώτο εξάμηνο οποιουδήποτε οικονομικού πανεπιστημίου παγκοσμίως . Δυστυχώς αυτά τα άτομα είναι επικεφαλής του έθνους.
Μια άλλη σημαντική ιδεολογική αγκύλωση αποφαίνεται στο ζήτημα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης . Στο όλο εγχείρημα που περιγράφουμε στο παρόν, οι λαθρομετανάστες αποτελούν τροχοπέδη για δύο λόγους :
Α)Ποσοτικό πρόβλημα:Είναι πολλοί! Αρκεί κανείς να φανταστεί ότι στα χρόνια της ανάπτυξης 1995-2008 δημιουργήθηκαν συνολικά 150.000 νέες θέσεις εργασίας .Οι θέσεις απασχόλησης που δημιουργήθηκαν στα 15 έτη της ευημερίας καλύπτουν μόλις το 5-10% του σημερινού αριθμού των λαθρομεταναστών .Η δε ανεκδιήγητη Χριστοδουλοπούλου εκτίμησε ότι ο σημερινός αριθμός τους θα αυξηθεί κατά 100.000 εντός του 2015.
Τα καπιταλιστικά οικονομικά συστήματα δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες ενός συγκεκριμένου αριθμού πολιτών. Κάθε χρόνο δημιουργείται ένα Ν αριθμός καινούριων θέσεων εργασίας . Αν οι μετανάστες που εισέρχονται ξεπερνούν αυτόν τον αριθμό, τότε με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στην ανεργία και την παραοικονομία. Ο πρωτογενής τομέας αποτελεί μόλις το εξευτελιστικό 7% του ΑΕΠ της χώρας . Το πολύ να απασχολήσει 50-70.000 λαθρομετανάστες από τον Έβρο μέχρι το Λασίθι της Κρήτης.Οι υπόλοιποι;
Ο δε δευτερογενής τομέας(μεταποίηση) αποτελεί μόλις το 11% του ΑΕΠ. Άντε στην καλύτερη να απασχολήσει άλλους 50.000 λαθρομετανάστες...σύνολο 120.000 . Οι υπόλοιποι; Με το 1,5 εκατομμύρια άνεργους Έλληνες θα κάνετε τίποτα; Μιας και η Αθήνα έχει πήξει και θυμίζει Καμπούλ και Ισλαμαμπάντ σκέφτονται να τους μετακινήσουν στην Ήπειρο. Στην Ήπειρο η ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60% και θεωρείται από τα πιο υπανάπτυκτα γεωγραφικά διαμερίσματα της ΕΕ.
Β)Ποιοτικό πρόβλημα: Το ΑΕΠ της χώρας είναι συνάρτηση κεφαλαίου ,εργασίας, τεχνολογίας. Η μεταβλητή ''τεχνολογία'' μετράει τις υποδομές της χώρας (λιμάνια, αερολιμένες, οδικό σύστημα κτλ) ,την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού , το επίπεδο τεχνογνωσίας (know how) το οποίο εξαρτάται από τις δαπάνες σε έρευνα και ανάπτυξη(research&development). Στα χρόνια της μνημονιακής κρίσης και της χρεοκοπίας που διέλυσε τη χώρα μας, οι υποδομές είναι σε κάκιστο επίπεδο μιας και δεν γίνεται συντήρηση, ενώ περί τους 250.000 Έλληνες πτυχιούχους και κατόχους τίτλων μεταπτυχιακών σπουδών έχουν εξέλθει από τη χώρα. Αυτό το ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό το αντικαταστήσαμε με ''πρόσφυγες '' τριτοκοσμικούς μουσουλμάνους από τα βάθη της Ασίας και της Αφρικής . Με αυτούς θα παράξουμε ανάπτυξη; Μιλάμε για το χειρότερο εργατικό δυναμικό της υφηλίου, χωρίς τεχνογνωσία, τίτλους σπουδών, ομιλούν μόνο τη γλώσσα τους άντε και μερικά σπαστά αγγλικά και ελληνικά , και είναι φορείς ενός πολιτισμού και θρησκείας που τους καθιστά απολύτως μη αφομοιώσιμους .
Γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί
Η ΝΔ μπορεί να κάνει ορισμένες ,αλλά όχι σε μεγάλο και ικανοποιητικό βαθμό, από τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές που περιγράψαμε στην ενότητα ''θεσμικό benchmarking'' , μιας και το εμπεριέχουν έτσι και αλλιώς οι μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας. Όμως δεν προτίθεται να προχωρήσει σε σύνταξη πανεθνικού στρατηγικού σχεδίου ανοικοδόμησης της οικονομίας που να βασίζεται στη λογική του εταιρικού benchmarking και σε τεχνικές έρευνας αγοράς.
Αποτέλεσμα της υιοθέτησης της ενός μόνο εκ των δύο πρακτικών, είναι η εξαφάνιση της μεσαίας επιχειρηματικής τάξης προς όφελος των μεγάλων ανωνύμων εταιριών και των πολυεθνικών . Οι θεσμικές αλλαγές που θα καταστήσουν τη χώρα μας πιο business friendly θα προσελκύσουν σωρεία πολυεθνικών που θα επιχειρήσουν να κάνουν διείσδυση στις ελληνικές αγορές .Θα χρησιμοποιοήσουν τους πόρους που εξοικονόμισαν από την πολυετή παρουσία τους στις διεθνείς αγορές για να ασκήσουν πρακτικές dumping πετώντας εκτός αγοράς όλες τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις . Οι οικονομίες κλίμακας και φάσματος από τη συγκέντρωση της παραγωγής θα τους προσδώσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ηγεσίας κόστους(cost leadership) έναντι των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων οι οποίες θα εξαερωθούν μέσα σε 6-12 μήνες το πολύ. Θα επιβιώσουν όσες ΜΜΕ επιχειρήσεις έχουν συνεταιριστική- συνεργασιακή σχέση με τις πολυεθνικές .Αυτές δηλαδή που θα τοποθετούνται στρατηγικά στο σύστημα αξίας της πολυεθνικής είτε ως προμηθευτές , είτε ως παραγωγοί συνοδευτικών υπηρεσιών του προϊόντος της πολυεθνικής .
Γιατί το Ποτάμι δεν μπορεί
Τα ίδια που έγραψα για τη ΝΔ ισχύουν και για το Ποτάμι του Σταύρου θεοδωράκη. Ένα κόμμα το οποίο δημιουργήθηκε από τα δημοσιογραφικά lobbies των μεγαλοεργολάβων του δημοσίου , το προώθησαν όσο κανένα άλλο κόμμα και το προετοίμασαν για να:
Α) αντικαταστήσει μεσομακροπρόθεσμα τα καθεστωτικά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που πλέον πνέουν τα λοίσθια και το ''brandname'' τους δεν πουλάει.
Β) αποτελέσει βραχυπρόθεσμα δεκανίκι τους συμπληρώνοντας τα ποσοστά τους για τη διακυβέρνηση της χώρας .
Αρκεί κανείς να παρακολουθήσεις τις συνεντεύξεις του προέδρου του Ποταμιού για να καταλάβει το πόσο ρηχό κόμμα είναι. Σε καμία ερώτηση δεν δίνει σαφή απάντηση και τις περισσότερες φορές μέσα στη φλυαρία του αυτοαναιρείται . Στο Νίκο Χατζηνικολάου, για παράδειγμα ,στην ερώτηση αν το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο απάντησε και ΝΑΙ και ΟΧΙ. Τώρα πως γίνεται ένα χρέος στο 180% του ΑΕΠ και μετά από έξι συνεχόμενα έτη κρίσης και με ταμειακή ασφυξία στην αγορά να θεωρείται βιώσιμο, μόνο αυτός και οι όμοιοι του το γνωρίζουν. Ούτε απάντησε στο ποιες είναι οι πηγές χρηματοδότησης του.
Για τα πανεπιστήμια που λεηλατούνται συστηματικά εδώ και δεκαετίες από τις φοιτητικές παρατάξεις , φαινόμενο μοναδικό στην υφήλιο, προσέξτε τι είπε. Οι φοιτητικές παρατάξεις πρέπει να καταργηθούν και να απομακρυνθούν όλα εκείνα τα ακραία στοιχεία από τον ιερό χώρο των πανεπιστημίων.Ορθώς είπε,....δείτε όμως αμέσως παρακάτω πως αυτοαναιρέθηκε. ''Εμείς δεν λέμε όμως οι νέοι να μην έχουν κανένα λόγο στη διοίκηση του πανεπιστημίου'' !!!!!
Μα τα κόμματα φτιάχνουν τους κομματικούς τους στρατούς ήδη από τα πανεπιστήμια και προσπαθούν να έχουν λόγο στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Από που κι ως που οι εικοσάχρονοι αμούστακοι να ασκούν διοικητικά καθήκοντα; Είναι managers; Έχουν διοικήσει κάποιον οργανισμό ή έχουν τίτλους σπουδών στο management; Γνωρίζουν τους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων (στα οποία είναι περαστικοί) και θα ασκήσουν καθήκοντα ανωτάτης διοίκησης; Αστεία πράγματα!!!! Για διαπιστώσει κανείς το πόσο γελοίο κόμμα είναι αρκεί να δει την ιδεολογική συνάφεια των στελεχών του. Από τον κομμουνιστή Γραμματικάκη στη νεοφιλελεύθερη Λυμπέρη .Μην ξεχνάμε και το πάλαι ποτέ στέλεχος Νίκο Δήμου που σε κάθε ευκαιρία χύνει το αντεθνικό δηλητήριο του με την πένα του. Τα προβλήματα συνάφειας θα οδηγήσουν σε προβλήματα συντονισμού και συνεργασίας των στελεχών, και όλα αυτά μαζί στην ακυβερνησία.
Η Χρυσή Αυγή μπορεί;
Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του παρελθόντος , τις διενέξεις μεταξύ του λαϊκού συνδέσμου με παλιότερα στελέχη που απομακρύνθηκαν, καθώς και τις πρακτικές του παρελθόντος όταν για πάνω από δύο δεκαετίες τα ποσοστά τους ήταν στο 0,3% ,για τις οποίες είναι σήμερα κατηγορούμενοι, τις κατηγορίες που ανέπτυξαν εδώ και 4 χρόνια τα ΜΜΕ στα διάφορα πάνελ.
Αυτά δεν είναι και δεν δύνανται να είναι προς εξέταση του παρόντος άρθρου, αυτά θα λυθούν σε άλλους τόπους (δικαστήρια, βουλή, εργασιακούς χώρους, κομματικούς πυρήνες κτλ).
Εμείς εδώ εξετάζουμε άλλα πράγματα και είναι απολύτως σαφή : τη δυνητική ικανότητα κάποιου κόμματος να κάνει τη θεσμική μεταρρυθμιστική επανάσταση που θα απελευθερώσει την αγορά και θα στηρίξει τις ΜΜΕ επιχειρήσεις να αναπτύξουν εκείνες τις ικανότητες που θα τις ξαναβάλει στο παιχνίδι, δημιουργώντας έτσι έναν ευρύτερο μεσαίο χώρο. Αυτό και μόνο αυτό εξετάζουμε εδώ. Όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην τρίτη πολιτική δύναμη του τόπου , χωρίς κραυγές και χωρίς να υιοθετούμε την προπαγάνδα των αντιπάλων του κόμματος.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι δυνητικά μπορεί να αποτελέσει αυτό το ρόλο. Η ΧΑ στηρίζει τους μικρομεσαίους που στραγγαλίζονται από την ανάλγητη στάση του κράτους που οικοδομήθηκε κατά την μεταπολίτευση από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ένα κράτος το οποίο εγείρει ''εμπόδια εισόδου και εξόδου'' στην αγορά στις ΜΜΕ προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων και πολυεθνικών . Επίσης η ΧΑ, ούσα περιθωριοποιημένο κόμμα για 20 χρόνια, δεν έχει αμαρτωλούς δεσμούς και εξαρτήσεις με τα επιχειρηματικά κρατικοδίαιτα trust.
Η ΧΑ προασπίζει το ''φιλελευθερισμό'' (την ελευθερία εις το επιχειρείν) των ΜΜΕ επιχειρήσεων , ενώ η ΝΔ και η δεξιά συνιστώσα του, το ΠΑΣΟΚ, στηρίζει εδώ και δεκαετίες το φιλελευθερισμό των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων(το 1%) εις βάρος των υπολοίπων. Με γνώμονα αυτό το κριτήριο και μόνο μπορούμε να πούμε ότι η ΧΑ είναι πολύ πιο φιλελεύθερο κόμμα απ`ότι τα υπόλοιπα.
Ο κορμός της ελληνικής επιχειρηματικότητας και το brand ''made in Greece'' ανέκαθεν ήταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις . Αυτές αποτελούν πηγές κερδοφορίας και συγκριτικού πλεονεκτήματος, αυτές αποτελούν πυρήνες υψηλής παραγωγικής εξωστρέφειας και όχι οι πολύ μεγάλες εταιρίες με τα τυποποιημένα standard products. Η Ελλάδα πρέπει να παράξει διαφορετικότητα!
Υ.Γ. τα παραπάνω είναι προσωπικές εκτιμήσεις, προβληματισμοί και σκέψεις του γράφοντος. Σε καμία περίπτωση δεν διεκδικώ το ρόλο του Δοκησίσοφου , ούτε έχω αναπτύξει ικανότητες παρόμοιες με του μάντη Κάλχα. Η ιστορία θα με ακυρώσει ή θα με δικαιώσει . Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές του άρθρου αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου