Αν ανατρέξει κανείς στην παγκόσμιο ιστορία θα διαπιστώσει ότι όπου επιχειρήθηκε δημιουργία «πολυπολιτιστικών» ή «πολυφυλετικών» κοινωνιών, είχαμε αίμα και βίαιες συγκρούσεις. Ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, καμία αξιόλογη παραγωγή πολιτισμού. Κι αυτό διότι ο παγκόσμιος πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο από μια σύνθεση εθνικών πολιτισμών. Τα έθνη δημιουργούν, τα έθνη συναγωνίζονται.
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ζωή στηρίζει την ωραιότητά της στην ποικιλομορφία, εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η σημερινή «σαλαμοποίηση» που βιώνουν οι κοινωνίες παγκόσμια, ειδικά μέσω της αθρόας λαθρομετανάστευσης, θα καταλήξει με βεβαιότητα στην παρακμή και τελικώς στον θάνατο των εθνικών κοινωνιών. Κι αυτό δεν θα είναι ούτε χρήσιμο, ούτε ωραίο.
Γεγονός αδιαμφισβήτητο όμως είναι, ότι οι εθνικές κοινωνίες προβάλλουν αντιστάσεις σε μια τέτοια προοπτική. Χρησιμοποιώ ως παράδειγμα την δική μας εθνική κοινωνία, η οποία ενώ αναγκάστηκε βιαίως να ζήσει επί τέσσερις περίπου αιώνες κάτω από τον τουρκικό ζυγό, κράτησε με θαυμαστό τρόπο τα βασικά συστατικά της που ήταν η κοινή γλώσσα, η θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμά της, την βιολογική της επιβίωση. Κι αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα που επιβεβαιώνει πλήρως ότι τα έθνη αντιστέκονται, αλλά και επιδιώκουν την εθνική τους ελευθερία.
Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις εθνών που «χάθηκαν από τον χάρτη»διότι αυτές οι αντιστάσεις δεν ήταν ισχυρές: Σουμέριοι, Ίνκας, Μάγιας είναι σήμερα μόνο μια ανάμνηση.
Στην σύγχρονη ζωή, τα παραδείγματα πολυπολιτιστικών-πολυφυλετικών κοινωνιών είναι πάρα πολλά. Πουθενά όμως τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά. Το πρόσφατο παράδειγμα της Σουηδίας και λίγο παλαιότερα της Αγγλίας με τις εξεγέρσεις αλλοδαπών, λαθρομεταναστών και μη, είναι χαρακτηριστικά. Ακόμη χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα των γεγονότων στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ το 1992, διότι εκεί τα πολυπολιτιστικά-πολυφυλετικά χαρακτηριστικά υπάρχουν από την ίδρυση των ΗΠΑ, εδώ και δύο περίπου αιώνες. Παρ’ όλα αυτά, τίποτε δεν απέτρεψε τους μαύρους σε συνεργασία με τους Λατινοαμερικανούς να κυνηγάνε τους κίτρινους και όλοι μαζί τους λευκούς.
Η ελληνική κοινωνία σήμερα αντιμετωπίζει όσο ποτέ άλλοτε τον κίνδυνο να «χαθεί από το χάρτη» ακριβώς διότι την τελευταία εικοσαετία, στο όνομα μιας πλαστής όπως αποδείχθηκε οικονομικής ευμάρειας,μετασχηματίστηκε βίαια σε μια πολυπολιτιστική-πολυφυλετική κοινωνία. Οι αντιστάσεις κάμπτονται με όποιο μέσο βρίσκει πρόσφορο το μεταπολιτευτικό καθεστώς: Προπαγάνδα μέσω του τύπου, της τηλεόρασης και κυρίως της εκπαίδευσης, με αντιρατσιστικά νομοσχέδια, με συκοφάντηση της εθνικής ιδέας και πλήττοντας τους βασικούς πυλώνες της εθνικής κοινωνίας:
- Εξαθλιώνουν το λαό και γιγαντώνεται η υπογεννητικότητα ώστε να πληγεί η βιολογική μας επιβίωση.
- Απο-εθνικοποιούν την παιδεία και καταστρέφουν την γλώσσα.
- Προβάλλουν ξένα πρότυπα και πλήττουν την παράδοση.
- Απο-ιεροποιούν την ελληνική ζωή χτίζοντας τζαμιά και πολεμώντας τους αγνούς Έλληνες ιεράρχες.
Πλήττουν δηλαδή τους τέσσερις πυλώνες της εθνικής κοινωνίας. Κι εκεί πρέπει να εστιαστεί η αντίσταση από τον ελληνικό λαό, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως ... ελληνικός.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις e-grammes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου