Κραυγή από τη Νέα Ζηλανδία: Τα έθνη δεν έχουν ημερομηνία λήξεως

Ένα προσωπικό ζήτημα με υποχρέωσε να ζήσω στη Νέα Ζηλανδία το τελευταίο 9μηνο. Σε παλαιότερο άρθρο μου ( http://tziopasinfo.blogspot.co.nz/2011/07/blog-post_18.html ) είχα περιγράψει με λίγα λόγια τη μεταναστευτική πολιτική της Νέας Ζηλανδίας, την οποία και γνώρισα από πρώτο χέρι αφού χρειάστηκε να αποκτήσω άδεια εργασίας για να μπορέσω να μεταναστεύσω νόμιμα στη χώρα.
Σκοπός του άρθρου μου όμως δεν είναι να επαναλάβω ότι η Νέα Ζηλανδία είναι ένα ΣΟΒΑΡΟ κράτος, σε αντίθεση με το απίστευτο νεοελληνικό κρατίδιο, το οποίο υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Έθνους. Και λέω υποτίθεται, διότι με την αλόγιστη και χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, εισβολή λαθρομεταναστών στη χώρα μας, απειλείται η επιβίωση του Ελληνικού έθνους αφού διατρέχει ΑΜΕΣΟ βιολογικό κίνδυνο. Νομίζω ότι ο κίνδυνος αλλοιώσεως του εθνικού μας ιστού είναι εμφανέστατος και είναι ακόμη πιο σοβαρός από την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε. Διότι την οικονομία μας, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα την φτιάξουμε. Θα πρέπει όμως να συνεχίσουν να υπάρχουν και Έλληνες για να απολαύσουν τους καρπούς της! Αυτό σαν παρένθεση, μια και αυτό το θέμα από μόνο του, αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστού άρθρου αλλά και..... τόμων βιβλίων.
Θα εκθέσω ορισμένες εμπειρίες που απέκτησα από την παραμονή μου στο Γουέλιγκτον, πρωτεύουσα της Ν. Ζηλανδίας, μιας πανέμορφης πόλης 180.000 κατοίκων. Εμπειρίες που απεκόμισα από την επαφή μου με τον Ελληνισμό της.  Ένας Ελληνισμός που αποτελείται από περίπου 3.000 συμπατριώτες μας και συμμετέχει ΕΝΕΡΓΟΤΑΤΑ στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ζωή του τόπου σε όλες της τις εκφάνσεις. Εμπειρίες οι οποίες εμένα προσωπικώς μου απέδειξαν, ότι βρίσκομαι στο σωστό ιδεολογικό και πολιτικό δρόμο: Σε αυτόν, της υπεράσπισης της Εθνικής ιδέας.
Να ξεκινήσω με τη διαπίστωση ότι οι Έλληνες της Ν. Ζηλανδίας είτε είναι πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς, είτε έχουν Ελληνικό ή Νεοζηλανδέζικο διαβατήριο, είτε έχουν κάνει οικογένειες με Έλληνες ή με Νεοζηλανδούς, είτε μιλάνε καλά, μέτρια ή φτωχά την Ελληνική γλώσσα, είναι πρώτα και πάνω απ΄όλα, Έλληνες. Με ένα ενεργότατο σύλλογο (Ελληνική κοινότητα) που λειτουργεί και Ελληνικό σχολείο για τα Ελληνόπαιδα αλλά και τους Νεοζηλανδούς που ενδιαφέρονται για την εκμάθηση της γλώσσας μας, Ελληνική πρεσβεία, τρεις εκκλησίες, αρχιεπισκοπή, Ελληνορθόδοξο μοναστήρι, μια ποδοσφαιρική ομάδα πολιτιστικούς συλλόγους Κρητών, Κυπρίων, Αιτωλοακαρνάνων και ένα Ελληνικό καφενείο, δίνει τη δυνατότητα στους Έλληνες αυτής της μακρυνής χώρας να εκφράσουν από τη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, αυτό που η φύση τους χάρισε από τη γέννα τους ακόμα: Τον Ελληνισμό τους.
Έλληνες, οι οποίοι οτιδήποτε υλικό αγαθό απέκτησαν στη ζωή τους, το βρήκαν σε μια χώρα πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από την πατρίδα τους. Όλη τους η περιουσία είναι εκεί, όλη τους η ζωή είναι εκεί και κανένα οικονομικό συμφέρον δεν έχουν στην Ελλάδα. Αντίθετα, βοηθούν όσο μπορούν την πατρίδα, αφού προφέρουν σε αυτήν το συνάλλαγμά τους επενδύοντας σε κατασκευές οικιών, κυρίως.
Έλληνες, που επισκέπτονται την Ελλάδα μόνο για διακοπές, κάθε 2 ή 5 ή σε πολλές των περιπτώσεων, κάθε 10  ή και παραπάνω χρόνια.
Έλληνες, που κατά πάσα πιθανότητα θα ζήσουν για πάντα σε αυτή τη χώρα όπως και τα παιδιά τους.
Έλληνες όμως, οι οποίοι ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ. Ούτε την καταγωγή τους, ούτε τους ΦΥΣΙΚΟΥΣ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ δεσμούς μεταξύ τους. Που δεν αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό και κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν τη συνέχεια της ράτσας τους μια και οι περισσότεροι γάμοι γίνονται μεταξύ Ελλήνων (πολλές φορές  ό ένας προερχόμενος κατ΄ευθείαν από την Ελλάδα, μόνο γι αυτό το σκοπό!), τη θρησκεία τους, τη γλώσσα τους, τα ήθη και έθιμά τους. Και ζούν σαν Έλληνες!
Ξέρουν τα πάντα για την κατάσταση που επικρατεί στην Πατρίδα, ξυπνάνε ξημερώματα για να παρακολουθήσουν τα Ελληνικά κανάλια (λόγω διαφοράς ώρας), γιορτάζουν τις Εθνικές και θρησκευτικές μας εορτές, μαθαίνουν Ελληνικά στα παιδιά τους αλλά και στους συντρόφους τους αν δεν είναι Έλληνες, μαθαίνουν τα Ελληνικά από τα λαικά και δημοτικά μας τραγούδια, παρακολουθούν τις Ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες, βάζουν Ελληνικές σημαίες στους διαδυκτιακούς τόπους κοινωνικής δικτύωσης, “τα χώνουν” στη Μέρκελ! Έχουν έντονες πολιτικές συζητήσεις, στις γιορτές, στα εστιατόρια, στα καφενεία, στην…. Εκκλησία. Ζούν με πάθος τον Ελληνισμό τους αδιαφορώντας για τα περίεργα βλέμματα των Νεοζηλανδών συμπολιτών τους! Κλαίνε για την κατάντια της Πατρίδας και βρίζουν τους ΚΛΕΦΤΕΣ που την κατάντησαν σε αυτό το σημείο. Διορθώνουν αυτούς που θα κάνουν το λάθος να αποκαλέσουν την Κωνσταντινούπολη, Ινσταμπούλ….
Το κράτος της Ν. Ζηλανδίας έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον Ελληνισμό της Νέας Ζηλανδίας για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή είναι ΣΟΒΑΡΟ κράτος όπως προανέφερα και ξέρει ότι με βάση το μεταναστευτικό του νόμο, οι Έλληνες δεν θα γίνουν ποτέ πλειοψηφία στη Νέα Ζηλανδία οπότε δεν θα απειλήσουν την εθνική της συνοχή, αλλά και θα την βοηθήσουν να αναπτυχθεί μια και ο έλεγχος των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα, δεν επιτρέπει την είσοδο κακοποιών και ανεπιθύμητων ανθρώπων (φορείς ασθενειών κ.τ.λ.). Ιδιαίτερα να προσεχθεί το γεγονός, ότι η Νέα Ζηλανδία είναι ένα κράτος μεταναστών και όχι γηγενών όπως η πατρίδα μας. Παρ΄όλα αυτά, η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν την επιβίωση του Αγγλοσαξωνικού στοιχείου που κυριαρχεί στη χώρα, είναι απίστευτη.
Αν κάποιος τολμήσει έστω μια σύκριση με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, στο συγκεκριμένο ζήτημα, απλά θα απογοητευτεί. Αλλά όπως προείπα, σκοπός του άρθρου μου δεν είναι αυτός.
Σκοπός μου είναι να δείξω σε όλους αυτούς που αγνοούν τη δύναμη της φύσης, ότι κάνουν λάθος. Ότι οι άνθρωποι ΘΕΛΟΥΝ να ζουν με ανθρώπους κοινής καταγωγής. Και θέλουν γιατί η «μυστήρια» δύναμη του εθνισμού τους το επιβάλλει!  Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν ιδιαίτερα γι αυτό. Όλα τους έρχονται ΦΥΣΙΚΟΤΑΤΑ:
Να μιλήσουν τη γλώσσα τους
Να συναναστρέφονται μεταξύ τους
Να ακούνε τη μουσική τους
Να μαθαίνουν την Ιστορία της πατρίδας τους (όχι τη... «Ρεπούσια» ιστορία, φυσικά!)
Να είναι «Ολυμπιακοί»,  «Παναθηναικοί», «ΑΕΚτζήδες», «ΠΑΟΚτζήδες»
Να βρίζουν τον... «Γιωργάκη»....
Να δημιουργούν τις προυποθέσεις ώστε τα παιδιά τους να ξέρουν ότι είναι Έλληνες και να ζουν ως τέτοιοι!
Ποιοί είστε εσείς,  «προοδευτικοί»  αλήτες που θα τους το αρνηθείτε;
Ποιοί είστε εσείς, “κοσμοπολίτες” γραικύλοι  που θα αρνηθείτε στην Ελληνική κοινωνία της Πατρίδας μας να σταματήσει να είναι Ελληνική;
Και ποιοί είστε εσείς που τολμάτε να προκαλείτε πόνο στους Έλληνες αδερφούς μας του εξωτερικού επειδή αποφασίσατε να καταντήσετε την πατρίδα μας ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ Ασιατικής προέλευσης;
Οι Έλληνες της Νέας Ζηλανδίας, σας δείχνουν ότι κάνετε λάθος. Κι επιβεβαιώνουν όλους εμάς, που με πίστη στην Εθνική ιδέα δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα να γίνει Καμπούλ!
Με όποιον τρόπο μπορούμε…

Υ.Σ.1: Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ, μια πρώτη μου «απόπειρα» να διαβώ τα πολύ δύσκολα μονοπάτια της ποίησης. Ανάμεσα στα άλλα θα υπάρχει κι ένα ποίημα με τίτλο «Ο όρκος του ξενιτεμένου». Θα ήθελα να το αφιερώσω από τώρα, στον απόδημο Ελληνισμό και ιδιαίτερα στον Ελληνισμό της Νέας Ζηλανδίας, ο οποίος στέκεται αγέρωχος στην άκρη του κόσμου φυλώντας τις «Θερμοπύλες» του Έθνους! Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Που υπάρχουν αλλά και που μας δίνουν το παράδειγμα για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως Έλληνες, στην Πατρίδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, υπενυμίζοντάς μας ότι τα έθνη δεν είναι κονσέρβες για να έχουν ημερομηνία λήξεως!
Υ.Σ. 2: Η γεμάτη πάθος πολιτική συζήτηση που είχα πρόσφατα στην γιορτή της Ελληνικής νεολαίας του Γουέλινγτον με την, γεννημένη στη Ν. Ζηλανδία, Αντωνία, τον Κώστα,τον Στέλιο και τόσους άλλους, στάθηκε η αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο. Μην ψάχνετε για την αιτία. Είναι ο... «μυστήριος» και βαθιά ριζωμένος μέσα μου Ελληνισμός μου που ανέφερα πιο πριν. Φυσικά και ο δικός τους...


Συνδέσεις:
Νικόλαος Τζιόπας http://tziopasinfo.blogspot.co.nz/
Ελληνική κοινότητα Welligton Ν. Ζηλανδίας http://www.greek.org.nz/