Μαθήματα Ελληνικής.... δημοκρατίας

«Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα... Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία, που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της».

Χαρά Νικοπολούλου

 (Η ηρωική Δασκάλα του Μεγάλου Δερείου Έβρου, βραβευμένη προσφάτως από την Ακαδημία Αθηνών).

Σοβαρούς κινδύνους για τη δημοκρατία, διαβλέπουν ορισμένοι, μετά την «αποκάλυψη» της εφημερίδος «το Βήμα», για «αυγά του φιδιού» που εκκολάπτονται στις Σχολή Ευελπίδων, με αφορμή ένα τραγούδι (παράφραση του ύμνου της δικτατορίας) που φέρονται να τραγούδησαν οι Ευέλπιδες στο χώρο της Σχολής, πρωτοστατούντος του 22χρονου Εύελπι- Αρχηγού τους. Συζητήσεις, άρθρα και συνεντεύξεις διαφόρων εκπροσώπων της πολιτικής και του πνεύματος, επισημαίνουν το «μεγάλο κίνδυνο» εκτροπής του πολιτεύματος.

Το ότι ορισμένοι, επωφελούμενοι της κακής συγκυρίας στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας, ονειρεύονται «ολοκληρωτικές» και «αρτηριοσκληρωτικές» λύσεις  είναι ΑΛΗΘΕΙΑ.

Αλλά αυτό, το συνειδητοποίησαν όλοι, από το γεγονός με τον 22χρονο Εύελπι;

Μια ολόκληρη παράταξη και εννοώ την Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις» όπως αυτοαποκαλούνται από τη Μεταπολίτευση και μετά) επενδύουν στο Χάος και την Ανυπακοή εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά γι αυτούς κουβέντα! Το μόνο εχθρό της δημοκρατίας τον οποίο εγώ γνωρίζω, είναι αριστερών καταβολών και αυτό είναι εμφανέστατο, τόσο με τις τρομοκρατικές του εμφανίσεις μεταπολιτευτικά (17 Νοέμβρη, ΕΛΑ κ.λπ.), όσο και με τις δράσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (πάσης φύσεως και ιδεολογικής κατεύθυνσης από Τροτσκιστές έως Μαοικούς και Αντιεξουσιαστές) αλλά και της κοινοβουλευτικής Αριστεράς η οποία σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύει ότι δεν μπορεί με τίποτα να αποποιηθεί τις «ολοκληρωτικές» καταβολές της (Εξαιρώ τη στάση  της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του κ. Κουβέλη). Στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα, που χτίστηκε στα ερείπια της Δικτατορίας και οι Αρχιτέκτονές της την κατάντησαν περίγελο του κόσμου, οι «νοσταλγοί της χούντας» η οποία τελείωσε 37 ολόκληρα χρόνια πριν(!), αποτελούν «μέγα κίνδυνο» για τη δημοκρατία, για τους «ευαίσθητους» υπερασπιστές της.

Δυστυχώς γι αυτούς και τις αναλύσεις τους, καμμία ιδεολογική ή πολιτική μάχη δεν γίνεται στην Ελλάδα, με σκοπό μια συνταγματική εκτροπή, από τον ιδεολογικό χώρο που αναφέρονται. Ακόμη και οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις που εκφράστηκαν θετικά για ορισμένα  επιτεύγματα της δικτατορίας, πολιτεύθηκαν δημοκρατικότατα από το 1974 και μετά.

Ειδικώς το στράτευμα, δεν έχει δώσει απολύτως κανένα δικαίωμα στα 37 χρόνια Μεταπολίτευσης, για να κατηγορείται για επίορκο ή ότι αλλοιθωρίζει προς ανώμαλες, μή δημοκρατικές, καταστάσεις, εκτρέφοντας, μάλιστα, «αρρωστημένα» στοιχεία, όπως σχολιάζεται . Και, χωρίς καμμία καθυστέρηση,  όχι μόνο αναγορεύεται ως εχθρός της δημοκρατίας ένας 22χρονος Εύελπις, αλλά αμφισβητείται έντονα κι αυτή ακόμα η εμπιστοσύνη που έχει ο ελληνικός λαός στις ένοπλες δυνάμεις.  Δεν θα μπω στον κόπο να διαψεύσω το τελευταίο. Τα χειροκροτήματα από τον απλό λαό, στους Ευέλπιδες που αρνήθηκαν να αποχωρήσουν από την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη, αρκούν.  Θα πώ όμως, ότι  όσοι καταπιάνονται στο μέλλον με τόσο ΣΟΒΑΡΑ ζητήματα θα πρέπει να επιδεικνύουν, τουλάχιστον, λίγη ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ! Να πληροφορήσω, πάντως, ότι ο εν λόγω Εύελπις ήταν ανάμεσα σε αυτούς που έμειναν εκεί και τραγούδησαν το «Μακεδονία Ξακουστή», τιμώντας με αυτόν τον τρόπο την Εθνική μας γιορτή, σε αντίθεση με την κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της δημοκρατίας.

Κι αναγορεύθηκε σε «εχθρό» της δημοκρατίας ο Αρχηγός των Ευέλπιδων! (αναζητήστε, παρακαλώ, τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει «αρχηγός» στην Ευελπίδων, για να καταλάβουμε για ποιούς ανθρώπους μιλάμε).

Για να ξέρουμε τί λέμε και να μην ψάχνουμε να βρούμε εχθρούς εκεί όπου δεν υπάρχουν:

Οι εχθροί της δημοκρατίας , θα πρεπε να έχουν επισημανθεί, όταν τη δεκαετία του 80, επιχειρήθηκε και επιτεύχθηκε η Μαρξιστοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας και η Σοβιετικοποίηση του Ελληνικού κράτους, απεθνικοποιώντας τη σκέψη και τη ζωή των Ελλήνων.

Οι εχθροί της δημοκρατίας βρίσκονται στα προγράμματα κομμάτων που εκπροσωπούνται στην ελληνική βουλή και ονειρεύονται «δικτατορίες του προλεταριάτου», φορούν κουκούλες, σπάζουν ξένες περιουσίες σε συνεργασία με τους αλλοδαπούς λαθρεοεισβολείς, για τα δικαιώματα των οποίων (αυτών και μόνο), αγωνίζονται με ιδιαίτερο ζήλο.

Κι επειδή ο Εύελπις είναι σπουδαστής, άρα άμεσα συνδεδεμένος με αυτό που ονομάζουμε «Ελληνική Παιδεία» και όλοι αναφέρονται σε αυτήν (κυρίως για την έλλειψή της)  προκύπτουν τα εξής ερωτήματα:

Εχθροί της δημοκρατίας δεν ήταν οι  καθηγητές πανεπιστημίου,  όταν έβαζαν φαρδιές- πλατιές τις υπογραφές τους σε κείμενα που υπερασπιζόταν τους ΑΛΗΤΕΣ που έκαιγαν Ελληνικές σημαίες;

Εχθροί της δημοκρατίας δεν ήταν όλο το εκπαιδευτικό κατεστημένο, τον καιρό που βιάζονταν αισχρά η Ελληνική γλώσσα με νομοθετική κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών, από τον ανεκδιήγητο  «δημοκράτη» Γεώργιο Ράλλη κι εκείνοι «αντιστεκόταν» επιδιδόμενοι σε απεργίες για οικονομικά και εργασιακά ζητήματα;

Πως ακριβώς υπερασπιζόταν η δημοκρατία στην Ελλάδα από τους δασκάλους της, όταν οι προτομές του μέγιστου των Ελλήνων (κατά τον ελληνικό λαό, βεβαίως κι όχι μόνο), Μεγάλου Αλεξάνδρου, αφαιρούνταν από τα ελληνικά σχολεία;

Ποιά δημοκρατία υπερασπίστηκε το Ελληνικό κράτος τη νύχτα των
«Ιμίων» όπου χύθηκε Ελληνικό αίμα, υπερασπιζόμενο Ελληνικό έδαφος;

Τα συδικαλιστικά όργανα των δασκάλων και καθηγητών, πού βρίσκονταν όταν το ΠΑΣΟΚ (πιστό στις Διεθνιστικές του καταβολές και αντιλήψεις) αφαιρούσε τον τίτλο «Εθνικής» από το Υπουργείο Παιδείας; Μόνο όταν τους αφαιρούσαν χρήματα από το μηνιάτικο κινδύνευε η δημοκρατία κι έβγαιναν στους δρόμους;

Όταν Ελληνικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, στα πλαίσια της «ελεύθερης διακίνησης ιδεών»(!!!), φιλοξενούσε ΑΝΑΡΧΙΚΗ ηλεκτρονική ιστοσελίδα η οποία καλούσε ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ το λαό σε ΕΞΕΓΕΡΣΗ και ΑΣΚΗΣΗ ΒΙΑΣ, δεν κινδύνευε η δημοκρατία;

Πως ακριβώς υπερασπιζόταν η δημοκρατία, όταν ως βιβλίο της ΣΤ΄δημοτικού αποφασίσθηκε από την τότε Υπουργό παιδείας, Μαριέττας Γιαννάκου- Κουτσίκου, να είναι το ιστορικό και αντεθνικό έκτρωμα μιας γελοίας Ρεπούση και στις σχολικές βιβλιοθήκες προστέθηκαν βιβλία δήθεν διανοητών, της αριστερής βλακοκουλτούρας, που μιλούσαν για «έρωτες με ψυγεία» και «μαστούρα του πυρετού»; Ούτε η χούντα, δεν τόλμησε να αντικαταστήσει τη «Μαρία» και το «Γιαννάκη»  στα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου με το «Χασάν» και την «Αισέ»!

Το έκανε η Δημοκρατία, που λένε ότι κινδυνεύει!!!

Εχθροί της δημοκρατίας είναι αυτοί, που δεν κάνουν αυτό, το οποίο ένα δημοκρατικό κράτος πρέπει να κάνει και ορίζεται ρητά στο σύνταγμα μας:

Να υπερασπιστεί τον Ελληνικό λαό, δηλαδή το Ελληνικό  Έθνος!

Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από ανθρώπους που αγαπούν την Πατρίδα και ειδικά από αυτούς που είναι ταγμένοι να την υπερασπίσουν ακόμη και με το αίμα τους. Η Δημοκρατία κινδυνεύει από αυτούς, που θα έπρεπε να αγωνίζονται για τη θωράκισή της, με κυρίαρχη θέση ανάμεσα σε αυτούς, τον πνευματικό και εκπαιδευτικό κόσμο του Έθνους.

Κι επειδή αυτό δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια, απαξιώθηκε το πολιτικό σύστημα από μόνο του, όπως πάρα πολλοί διαπιστώνουν, με αποτέλεσμα η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο να κινδυνεύει μόνο επειδή σταμάτησε από χρόνια να είναι αυτό που πρέπει: Ελληνική!

Υ.Σ.: Θα μπορούσα να γράψω χίλιους λόγους για τους οποίους η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τις αγωνιώδεις και σε στιγμές απελπισίας,  κραυγές πολλών Ελλήνων του τύπου «που είσαι Παπαδόπουλε» και «μια χούντα θα μας σώσει»  ή από το τραγούδι ενός 22χρονου Εύελπι, που είναι αποτελέσματα οργής για όσα μας φόρτωσε στην πλάτη η «γενιά του Πολυτεχνείου». Αντ΄αυτού σας παραθέτω μια προσωπική μου εμπειρία ως ερέθισμα προβληματισμού και αυτοκριτικής:

Τη διετία 2001- 2003 «έκανα το δάσκαλο» στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, της πόλης Bremerhaven στη Γερμανία όπου ζούσα. Σε μια συζήτηση που είχα με έναν Καθολικό Πάστορα και καθηγητή της Θεολογίας στο δημόσιο Λύκειο, που ήταν ανάμεσα στους μαθητές μου, θέλοντας να μου κάνει πλάκα, μου είπε:

« Νίκο, παρατηρώ ότι παρ΄όλο που είσαι και επαγγελματίας, δεν έχεις λείψει ούτε λεπτό από τα μαθήματά μας. Μήπως μας λες ψέμματα και...δεν είσαι Έλληνας;»

Του λέω «γιατί το λές; »

Η απάντησή του αποστωμοτική:

Γιατί οι Έλληνες «συνάδελφοί» σου όλο απεργίες κάνουν!!!

Σκέφτομαι τώρα ότι έπρεπε να συμπληρώσω:

Ενίοτε, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗ..... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!