Πανεπιστημιακό Άσυλο- Το παράδοξο της εκπαίδευσης

της Αγγελικής Μπαρμπεροπούλου
Καθηγήτριας Φυσικών Καταστροφών
Λος Άντζελες

Πανεπιστημιακό άσυλο....αναρωτιέμαι πολλές φορές τι σημαίνει, τι καταλαβαίνω όταν το ακούω και τι σχέση έχει με ένα πανεπιστήμιο. Το θέμα αν και επίκαιρο για κάθε πολίτη σίγουρα πολυ σχετικό και για μένα που έχω «μεγαλώσει» σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ένα περιβάλλον το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα, αυτό δηλαδή του πανεπιστημίου, αφού για μένα αντιπροσωπεύει κατά κάποιον τρόπο την αιώνια νεότητα εκεί οπου το μυαλό δεν γηράσκει εκεί οπου η γνώση αναζητάται και ποτέ δεν τελειώνει....

Απο την μία πλευρά έχω μπρος μου μία καθημερινή εικόνα...φοιτητές σε ποδήλατα χαρούμενοι, ανυπόμονοι ίσως και λίγο αγχωμένοι, βιάζονται να πάνε στα μαθήματα τους. Εσωτερική αστυνομία της πανεπιστημιούπολης προστατεύει τον χώρο και τους φοιτητές ή εργαζομένους σε συνεργασία με την τοπική αστυνομία της πόλεως. Άρτια οργανωμένοι χώροι προσφέρουν ευχάριστες ώρες διδασκαλίας και ψυχαγωγίας με χώρους χαλάρωσης για άθληση και άλλες ασχολίες για τους φοιτητές. Στιγμιότυπα απο ταινία θα μου πείτε αμερικάνικη, ή δημιουργία του μυαλού μου.

Τώρα θα σας παραθέσω μία άλλη εικόνα. Τοίχοι ψεκασμένοι, προτομές γραμμένες με άσεμνα σύμβολα, αφίσες κομματικού αλλα ίσως και προπαγανδιστικού περιεχομένου στολίζουν τους τοίχους ενός πανεπιστημίου που φαίνεται οτι κάποτε είχε την δική του αίγλη...Φοιτητές δεν υπάρχουν στους κοινούς χώρους οι πόρτες είναι ερμητικά κλειστές και αφιλόξενες...περίεργη εικόνα για 1 ίδρυμα που θα έπρεπε να είναι φιλικό και φιλόξενο σε οποιονδήποτε το επισκέπτεται –αλλά οχι το παραβιάζει...

Οι παραπάνω εικόνες είναι και οι δυο αληθινές, εικόνες 2 πανεπιστημίων σε 2 μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου. Η 1η στο εξωτερικό η 2η στην Ελλάδα. Ένα ακαδημαικό ίδρυμα πρέπει να προσφέρει γνώσεις και να εκπαιδεύει νέους ανθρώπους σε ειδικότητες χρήσιμες για την ζωή τους αλλα και για την προσωπική τους εξέλιξη, κοινωνικά, επαγγελματικά και πνευματικά.

Άσυλο λοιπόν, προστασία κάποιων κυνηγημένων, ίσως όχι...Το πανεπιστημιακό άσυλο όμως τι ακριβώς σημαίνει? Αν λειτουργούσε κανονικά ένα ακαδημαικό ίδρυμα έχει νόημα το άσυλο εφόσον επιτρέπεται η ελεύθερη κίνηση ιδεών, εφόσον τα μέλη της ακαδημαικής κοινότητος είτε σαν εκπαιδευτικοί είτε σαν εκπαιδευόμενοι σέβονται πάνω απο όλα τον εαυτό τους και τους άλλους ? Γιατί θα είχε λόγο να εισέλθει η αστυνομία εφόσον το ίδρυμα αυτοσυντηρούτο με τον ένα η με τον άλλον τρόπο και σε αυτό φοιτούσαν πραγματικά αυτοί και μόνο που έπρεπε? Και για να προλάβω όποιον νομίσει οτι κάνω διακρίσεις εννοώ εάν φοιτούσαν αυτοί οι οποίοι έχουν συγκεκριμένες επιδόσεις και πάνω και οχι όλοι ανεξαιρέτως απλά επειδή ανήκουν στο ανθρώπινο είδος... Εφόσον λοιπόν το ακαδημαικό σύστημα όλο ειναι πλέον αρρωστο και δεν μπορεί να προστατευθεί το άσυλο δεν εξυπηρετεί κανένα κοινωφελές σκοπό κάθε άλλο μάλιστα. Εικόνες οπως εγκλωβισμένοι αλλοδαποί με αιτήματα άσχετα των ιδρυμάτων, οργανωμένοι ακραίοι αριστεροί, αναρχικοί και λοιπές ομάδες με πλοκάμια τρομοκρατικά στοιχειώνουν τους χώρους του πανεπιστημίου υπό την προστασία του ασύλου. Ακροαριστερές εθνομηδενιστικές και ανθελληνικές οργανώσεις οργανώνουν τους νέους με το που θα πατήσουν για εγγραφή στον χώρο του πανεπιστημίου.
Το πανεπιστήμιο δηλαδή έχει ξεπέσει στον ρόλο προσηλυτισμού και εκπαιδευσης ελεγχόμενων πνευματικά ανθρώπων συγκεκριμένης ιδεολογίας, παραβίασης της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των άλλων για να στηριχτεί το σύγχρονο έκτρωμα του δούρειου ίππου της Ελλάδος.

Εάν το πανεπιστημιακό άσυλο δεν καταργηθεί νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης τέτοιων ιδρυμάτων εκτός απο τον προφανή ρόλο στην μόλυνση του πνευματικού πλούτου της Ελλάδος.