ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Tου συναγωνιστή Βαγγέλη Κομνηνάκη
http://ev-komninakis.blogspot.com/

Η εισβολή και κατάληψη της νομικής σχολής από 300 λαθρομετανάστες μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί επί πολλά χρόνια την ελληνική κοινωνία, αλλά το τελευταίο διάστημα οξύνεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή.

Δοθέντος του προβλήματος τούτου , γεννάται εύλογο το ερώτημα πώς τοποθετείται η Πολιτεία , τι προτίθεται να πράξει η εκλεγμένη κυβέρνηση που την εκπροσωπεί , η οποία έχει εξάλλου εξ αντικειμένου ευθύνες αλλά και τη συνταγματική υποχρέωση να αντιμετωπίσει το ζήτημα , υπερασπιζόμενη αν μη τι άλλο την εθνική κυριαρχία που πλήττεται πρωτοφανώς από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές.

Υπάρχει επομένως πέραν πάσης αμφιβολίας ζήτημα κυβερνητικών ευθυνών στο επίπεδο της επιχειρησιακής αντιμετωπίσεως , της φύλαξης των συνόρων και της προστασίας του εθνικού χώρου, όπως επίσης και ζήτημα διαχειρίσεως των παρανόμως εισελθόντων και παρασιτικώς διαβιούντων μεταναστών.

Παραλλήλως όμως προς το πεδίο των ευθυνών του συντεταγμένου κράτους , υπάρχει και ένας χώρος σκληρής σύγκρουσης που διαμορφώνεται στο πεδίο της πολιτικής αντιπαραθέσεως.

Στο σημείο μηδέν της ιδεολογικής συγκρούσεως εκεί όπου ο Πατριωτισμός και η Δημοκρατία αντιμάχονται με σθένος τον ανθελληνισμό και το κοινωνικό χάος η Άκρα Αριστερά έχει τοποθετηθεί κατά τρόπο που δεν παραχωρεί περιθώρια αμφιβολιών για τις ανθελληνικές και αντικοινωνικές προθέσεις της.

Είναι σαφές ότι εάν δεν αντιμετωπίσουμε και σε επίπεδο κοινωνίας τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητος που επιβάλλει η Άκρα Αριστερά , τότε και σε επίπεδο λειτουργίας των θεσμών η Δημοκρατία θα παραμένει ες αεί άνευρη , αμήχανη και αναποτελεσματική.

Εάν δε διατρανώσουμε την πλήρη και κατηγορηματική διαφωνία μας με τα ανοιχτά σύνορα , το οργανωμένο έγκλημα , την εισβολή και την αλληλεγγύη στην παρανομία που υποσκάπτουν την εθνική ασφάλεια , εάν δεν απομονώσουμε τις ακραίες φωνές που ευθέως πια αντιστρατεύονται τα θεμέλια του εθνικού κράτους , εάν δεν ηττηθούν ηθικώς και κοινωνικώς τα διεθνιστικά ιδεολογήματα του ψευδοανθρωπισμού , τότε το ελληνικό κράτος θα παραμένει αδρανές ,αδύναμο και νωχελικό παρακολούθημα της διαλύσεώς του και η ελληνική κοινωνία ως εξ αυτού θα οδηγείται στην πλήρη αποσύνθεση.

Ένα λοιπόν μήνυμα αποφασιστικό και ανενδοίαστο πρέπει να σταλεί στους συντάκτες της πολιτικής ορθότητος της Μεταπολιτεύσεως και σε όλους εκείνους που υπερασπίζονται τη Λαθρομετανάστευση υπό το πρωτοφανές πρόσχημα του ανθρωπισμού.

Διότι σήμερα Κράτος Δικαίου , Σύνταγμα και Δημοκρατική Αρχή διαγράφονται ευκόλως στη συνείδηση των αντιρατσιστών , η δε κατάφωρη παράκαμψή τους στην πράξη δεν επισύρει πλέον καμμιά συνέπεια.

Η κατάλυση της εθνικής πολιτικής κυριαρχίας φαίνεται ότι αποτελεί conditio sine qua non για την οικοδόμηση της πολυπολιτισμικής ουτοπίας.Το δε κοινωνικό χάος αναγαγκαίο αυτής προθάλαμο.

Σε κάθε περίπτωση η κυβερνητική αδράνεια είναι αδικαιολόγητη , όμως ταυτοχρόνως προς τη λήψη πρωτοβουλιών της εκτελεστικής εξουσίας , πρέπει να ανατραπεί η ιδεολογική φαυλότητα που τοποθετεί τους εισβολείς στο επίκεντρο και θέτει τους Έλληνες στο περιθώριο κάθε οικείας συζητήσεως.

Ανθρωπινα δικαιωμάτα , κρατική καταστολή , δημοκρατικές ελευθερίες ,σχέσεις κράτους με υπαρκτές ή κατασκευασμένες μειονότητες αποτελούν ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται κατά καιρούς η Άκρα Αριστερά προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού.

Οι Έλληνες πολίτες όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι με ανθρωπιστικά προσχήματα , αφηρημένη ευαισθησία και πόνο ψυχής, με την επίκληση στα ανθρώπινα δικαιώματα , την παγκόσμια φτώχεια και τον οικουμενικό κατατρεγμό , οι αντιρατσιστές προσέρχονται στον πολιτικό διάλογο ΟΧΙ με γνώμονα τα προβλήματα του ελληνικού λαού αλλά τις αγωνίες περιθωριακών Αριστερών για το πού πάει η παγκόσμια φτώχεια , οι στυγνές δικτατορίες στη Μέση Ανατολή , οι επιθετικές ασθένειες στην Αφρική ή η γεννητικότητα στην Ασία.

Σκοπός τους βέβαια είναι να καταργήσουν στην πράξη την εθνική κοινωνία και να μεταβάλουν το εθνικό κράτος σε αγνώριστο πολυπολιτισμικό μόρφωμα.

Εν όψει της ορατής και άμεσης απειλής της εθνικής κατάρρευσης και με αυτά τα δεδομένα διατυπώνονται δύο αιτήματα :

Το πρώτο πρέπει να απευθύνεται στο κράτος το οποίο πρέπει να πράξει τα αυτονόητα καθήκοντά του όσο προλαβαίνει και να υπερασπιστεί τις καταστατικές αρχές του, τη δημοκρατική νομιμότητα , τα σύνορα και τους πολίτες του, σε τελευταία ανάλυση την ίδια την υπόστασή του.

Το δεύτερο έχει παραλήπτη την κοινωνία που πρέπει να βγει από τον προοδευτικό λήθαργο εάν θέλει να επιβιώσει. Πρέπει να πλήξει αποφασιστικά και αδίστακτα κάθε αριστερή εμμονή και κάθε διεθνιστικό στερεότυπο που την καλεί σε αργό θάνατο για να ικανοποιηθούν τα παράλογα αιτήματα του κάθε λαθρομετανάστη, του κάθε διακινητή και συνηγόρου