Επειδή στο υπό έκδοσιν βιβλίο μου δεν ήταν δυνατόν να συμπεριλάβω όλους τους αγωνιστές του 1821, σας κοινοποιώ εδώ και μέρες τα ποιήματά μου για αυτούς που δυστυχώς έμειναν απ΄ έξω. Είναι όμως μέσα στην καρδιά μου, όπως νομίζω και στις δικές σας.
Είθε την φλόγα που παραλάβαμε και συντηρήσαμε άσβεστη μέσα μας από τις γενιές που μας γέννησαν να την μεταδώσουμε αυτούσια στις γενιές που θα γεννήσουμε.
Αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στην κυρά Κούλα, την μάνα μου, που τέτοιες μέρες πριν 40 ακριβώς χρόνια, με βοηθούσε ακάματα κάθε απόγευμα να αποστηθίσω τον ρόλο του Αθανασίου Διάκου που μου ανάθεσε το σχολείο μου να παίξω σε ένα σκετσάκι, την 25η Μαρτίου 1981.
Παρ όλο που το κείμενο ήταν τεράστιο το αποστήθισα και το απέδωσα χωρίς λάθος στην σχολική γιορτή.
Για την ιστορία, με επέλεξαν για τον ρόλο όχι γιατί είχα ιδιαίτερες ικανότητες στην ηθοποιϊα αλλά για έναν εντελώς πιο πεζό λόγο:
Η δασκάλα που ήταν υπεύθυνη για την γιορτή είπε κάποια στιγμή "τον Διάκο θα τον παίξει ο Τζιόπας που είναι αδύνατος και λίγο μελαχρινός σαν τον Διάκο".
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ 1821
ΖΗΤΩ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου