Η Παγκοσμιοποίηση και ο θάνατος των Εθνών

Μια παγκόσμια φάμπρικα παραγωγής πλούτου έχει στηθεί.  Ένας  "αόρατος" οργανισμός ο οποίος δεν έχει ούτε καταστατικό ούτε νομική υπόσταση. Χωρίς διοικητικό συμβούλιο και μέλη. Επίσημα. Διότι ανεπίσημα η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ τα έχει όλα! Συμφέροντα, σκοπό και, κυρίως, ανθρώπους που εργάζονται για αυτά. Αποτελείται βέβαια από εταιρίες που έχουν όλα τα παραπάνω επίσημα.
Παράγουν, μεταποιούν, εμπορεύονται και προσφέρουν υπηρεσίες. Στο βωμό του κέρδους, βεβαίως.

Είναι οι λεγόμενες ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ, οι οποίες για να πετύχουν κέρδος το μόνο που χρειάζονται είναι ΑΓΟΡΕΣ και εκεί έγκειται το μοναδικό πρόβλημά τους. Διότι όταν διαθέτεις πλούτο δεν είναι
πρόβλημα ούτε η ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ούτε η ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ για να πουλήσεις και να παράξεις κι άλλο πλούτο. Το πρόβλημά σου είναι να βρεθεί αγοραστικό κοινό. Κι αυτό πρέπει να επιτευχθεί σε παγκόσμιο επίπεδο, διότι εδώ μιλάμε για κολοσσούς οι οποίοι διακινούν τεράστιες  ποσότητες κεφαλαίων και έχουν τεράστιο κύκλο εργασιών, οπότε τα κράτη- έδρες τους, απλά... δεν φτάνουν.
Άρα θα πρέπει να αναπτυχθούν και εκτός συνόρων, σε ξένα δηλαδή κράτη, από όπου θα αντλήσουν πελατεία. Εκεί όμως συναντούν ένα μεγάλο σκόπελο: τις εθνικές οικονομίες!

Και είναι απολύτως λογικό, η εθνική οικονομία να θέλει να στηρίξει τους ντόπιους επιχειρηματίες, αγρότες, εμπόρους κ.λ.π. Κι αυτό γιατί η οικονομική ευμάρεια κάθε χώρας είναι άμεσα εξαρτημένη από την οικονομική ευμάρεια των πολιτών της. Κάποιοι εξ΄αυτών βεβαίως θα επιχειρούν διότι η απόκτηση πλούτου είναι φυσική ανάγκη των ανθρώπων. Το οργανωμένο κράτος βεβαίως, μπορεί με την παρέμβασή του να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα, φροντίζοντας παράλληλα να μην υπάρχουν αδικίες στις επαγγελματικές σχέσεις εργοδοτών- εργαζομένων ή ακόμα και στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Φανταστείτε λοιπόν, πόσο μπορεί να αρέσει στους κολοσσούς που προανέφερα μια τέτοια υποψήφια αγορά! Νόμοι, κανόνες και ρυθμίσεις είναι μεγάλα εμπόδια στους σκοπούς τους.
Και δεν αναφέρομαι μόνο σε νόμους που αφορούν στην οικονομία. Διότι για να υπάρξει κατ΄αρχάς μία εθνική οικονομία, πρέπει να υπάρχει και έθνος. Έθνος το οποίο θα είναι οργανωμένο υπό τη μορφή του κράτους.

Σαν φυσική συνέπεια για τους εκπροσώπους την παγκοσμιοποίησης, έχουμε την αντίθεσή τους στον πυρήνα του κάθε κράτους που είναι το έθνος. Κι εκεί στοχεύουν: στην με κάθε τρόπο χαλάρωση των εθνικών κοινωνιών μέσα στα κράτη. Νόμοι και κανόνες που ενισχύουν την εθνική συνοχή (και κατά συνέπεια την κοινωνική) όπως η απόδοση ιθαγένειας χτυπιούνται βάναυσα μέσω πολιτικών, οι οποίοι υποκύπτουν ασφαλώς στο "χρώμα του χρήματος" το οποίο υπάρχει σε αφθονία. Το κύττατο του έθνους, η οικογένεια, πλήττεται από νόμους περί "συμβιώσεως" αλλά και προτύπων μέσω των ΜΜΕ. Η θρησκεία και οι εκπρόσωποί της γελοιοποιούνται και διασύρονται ακόμα και με συκοφαντίες. Τέλος, τα ήθη και τα έθιμα όταν δεν μεταλλάσσονται, αντικαθιστούνται με ξενόφερτα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να παραθέσω κάτι για την ελληνική γλώσσα...

Η συνταγή είναι απλή: Για να χαλαρώσεις την εθνική υπόσταση, χτυπάς τους βασικούς πυλώνες της. Την Καταγωγή, την Γλώσσα, την Θρησκεία, τον Παραδοσιακό Τρόπο Ζωής. Αυτά που τόσο εύγλωττα έχει περιγράψει ο Ηρόδοτος εδώ και χιλιάδες χρόνια...

Υ.Σ.: Συνήθως μέσω της αρθρογραφίας μου προσπαθώ να εντοπίσω το κάθε πρόβλημα και να προτείνω την λύση του, σύμφωνα πάντα με τις ιδέες μου, οι οποίες με καθοδηγούν. Στο παρόν άρθρο παραβαίνω αυτόν τον προσωπικό μου κανόνα και το κάνω ενσυνείδητα. Διότι βλέποντας την κούφια αντίδραση του ελληνικού λαού σε αυτό το άσχημο που έρχεται, θεωρώ ότι, κατ΄αρχάς, δεν έχει συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ποιός  και τί είναι αυτό που ευθύνεται για τον βίαιο μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και του έχει αλλάξει τη ζωή. Αν δεν καταλάβει το παιχνίδι της Νέας Τάξης Πραγμάτων όπως αυτό εκφράζεται μέσω της Παγκοσμιοποίησης, τότε δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει κεφάλι και να αντισταθεί και να ζήσει όπως η φύση τον γέννησε: Ως Έλληνας!