Σε αναζήτηση στρατηγικών συμμαχιών κι όχι σωτήρων

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 1ης Αυγούστου 2015 της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Εκείνο που πρέπει όλοι να αντιληφθούμε είναι ότι το ευρώ δεν είναι απλώς ένα νόμισμα που ρυθμίζει τις οικονομικές συναλλαγές εντός της ευρωζώνης αλλά ένα γεωπολιτικό εργαλείο. Αυτό σημαίνει ότι ασφαλώς και είναι ψευτοδίλλημα το ερώτημα "ευρώ ή δραχμή" μια και από μόνη της μια τέτοια επιλογή δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά. Είναι εντελώς αδιάφορο το πόση αξία θα έχει η δραχμή έναντι του ευρώ όσο η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωπαική Ένωση, εφόσον επιλέξει τον δρόμο της δραχμής, διότι το χρέος παραμένει όπως παραμένουν και τα σκληρά μνημόνια τα οποία η Ε.Ε. μας επιβάλλει. Με λίγα λόγια η πολιτική της Ε.Ε. έναντι της Ελλάδος δεν πρόκειται να αλλάξει αφού ακόμα και ο πιο άσχετος στα οικονομικά μπορεί να καταλάβει ότι σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας δεν υπάρχει καμμία περίπτωση το ελληνικό κράτος να αναπτυχθεί και να σταθεί στα πόδια του.

Είναι πασιφανές επίσης, ότι με ευρώ και μνημόνιο οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ολική καταστροφή με ότι αυτό συνεπάγεται. Το μόνο επιχείρημα που έχουν οι λεγόμενοι "ευρωπαιστές", είναι ότι ανήκουμε σε ένα "κλαμπ" ισχυρών κρατών κι αυτό συμφέρει την Ελλάδα γεωπολιτικά. Επειδή όμως η γεωπολιτική βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την οικονομία, νομίζω ότι και αυτό το επιχείρημα παραμένει αίολο και ανεδαφικό. Εκτός κι αν θεωρούν ότι πρέπει να γίνουμε και επίσημα επαρχία των δανειστών οπότε θα πρέπει να το πουν ξεκάθαρα.
Διέξοδος λοιπόν από το σκοτεινό  τούνελ το οποίο διέρχεται η χώρα δεν φαίνεται να υπάρχει όσο ακολουθείται η συγκεκριμένη πολιτική των μνημονίων, τα οποία έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να τα εφαρμόσουμε επ΄ακριβώς, για πάρα πολλούς λόγους. Και σίγουρα οι εταίροι δεν θα συνεχίσουν να μας χρηματοδοτούν εφόσον δεν επιτευχθούν στο 100% οι στόχοι που μας έχουν θέσει, άρα θα μιλάμε πάλι σε λίγο καιρό για άτακτη χρεωκοπία ή νέο μνημόνιο. Δηλαδή για δύο καταστροφικές επιλογές!
Ένα επίσης ψευτοεπιχείρημα είναι η άμεση επιστροφή στη δραχμή, μια και μια τέτοια προοπτική σε μια χώρα χωρίς εθνική παραγωγή και με τους γείτονές της έτοιμους να την κατασπαράξουν μοιάζει εντελώς καταστροφική. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι "ευρωπαιστές" και το χρησιμοποιούν καταλλήλως ώστε να χειραγωγήσουν τον ελληνικό λαό, αποδυναμώνοντας ακόμα και ένα μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο για επιστροφή στη δραχμή, που ούτως ή άλλως είναι ανεδαφικό εντός του ευρώ, διότι όπως προείπα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας ούτε ανάπτυξη έρχεται ούτε οικοδομούνται οι βάσεις για αύξηση της εθνικής παραγωγής.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με έναν φαύλο κύκλο στον οποίο μας οδήγησε το προδοτικό καθεστώς της Μεταπολίτευσης, τον οποίο ενέτεινε με τους άτσαλους χειρισμούς της η κυβέρνηση και ο οποίος όσο περνάει ο καιρός εκτός από φαύλος γίνεται και ακόμη πιο δαιδαλώδης.
Ο οποιοσδήποτε παίρνει θέση υπέρ της άμεσης ή μακροπρόθεσμης επιστροφής στη δραχμή θα πρέπει, όπως έγραψα στην αρχή, να λάβει υπόψιν ότι μιλά για αλλαγή στρατηγικών συμμαχιών. Είτε πρόκειται για την Ρωσία είτε για όποιον άλλον, θα πρέπει επαρκώς να εξηγηθεί τί σημαίνει επιστροφή στη δραχμή, άμεσα ή μακροπρόθεσμα. Κι ασφαλώς να οριοθετηθεί ο τρόπος με τον οποίον θα γίνει η μετάβαση αυτή αλλά και να επισημανθούν τα σημεία τα οποία θα μας οδηγήσουν ασφαλώς σε μια τέτοια στρατηγική συμμαχία.
Δεν μπορείς για παράδειγμα, να συνομιλείς με τον Πούτιν για μια τέτοια στρατηγική συνεργασία και να του λες κατάμουτρα ότι "είσαι το PLAN B"! Το μόνο που κερδίζεις είναι να σου κλείσει την πόρτα από την μία και να δημιουργήσεις έλλειψη εμπιστοσύνης στο "PLAN A" που είναι η Ε.Ε. από την άλλη. Κάτι τέτοιο πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα όχι μόνο να αυτοεγκλωβιστεί αλλά και να φέρει ένα... "τρίτο και μακρύτερο" (όπως πολύ σωστά χαρακτήρισε ο Ελεύθερος Κόσμος) μνημόνιο, το οποίο επιταχύνει τις διαδικασίες για την απόλυτη καταστροφή μας.
Μια σοβαρή κυβέρνηση θα είχε κάνει άμεσα την προεργασία ώστε να εργαστεί από κοινού με την Ρωσία (ή όποιον άλλον στρατηγικό σύμμαχο επέλεγε), στέλνοντας μόνιμα τεχνοκράτες εκεί, όπου θα εκπονούνταν ένα σχέδιο χρηματοδότησης της χώρας με σκοπό την αναδιοργάνωση και επανεκίνηση της εθνικής μας οικονομίας σε νέες βάσεις. Κι όταν αυτό θα είχε μελετηθεί με λεπτομέρεια και θα ξέραμε επ΄ακριβώς τί θέλουμε να κάνουμε, η Ελλάδα θα ήταν σε θέση και το μνημόνιο να καταγγείλει μονομερώς αλλά και να επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ από ότι απεδείχθη δεν είχε τέτοιο σχέδιο το οποίο θα έπρεπε να έχει εκπονήσει πολύ πριν αναρριχηθεί στην εξουσία. Είπε απλώς στον Πούτιν ότι τον θεωρεί εναλλακτική, πράγμα που ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να ειπωθεί σε έναν μεγάλο ηγέτη.
Συμπερασματικώς λοιπόν αναφέρω ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις που παίρνουν θέση, θα πρέπει να εξηγήσουν ακριβώς με ποιόν τρόπο θα πορευτεί η Ελλάδα στο μέλλον, ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο η ζημιά την οποία θα υποστεί, είτε με ευρώ είτε με δραχμή (με ότι αυτό συνεπάγεται για την κάθε επιλογή). Κι αυτό δυστυχώς δεν το βλέπουμε. Εκείνο που σίγουρα βλέπουμε είναι κινδυνολογία και καταστροφολογία. Προτάσεις για εποικοδομητική συζήτηση χρειάζονται  από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Σωτήρες στις διεθνείς σχέσεις, απλώς δεν υπάρχουν.