4 Ιαν 2015

Να τελειώνουμε με την Μεταπολίτευση


         (Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον "Ελεύθερο Κόσμο" του Σαββάτου 3 Ιανουαρίου 2015).

Τη Νέα Δημοκρατία την αντιπαθώ! Και ασχολούμαι μαζί της όχι μόνο γιατί αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες την Μεταπολίτευσης που κατέστρεψε οικονομικά, ηθικά και κοινωνικά την Ελλάδα, αλλά και γιατί πολεμάει ύπουλα και με λύσσα τις πατριωτικές ιδέες τις οποίες ΚΑΠΗΛΕΥΕΤΑΙ  ιδεολογικά και πολιτικά. Αυτή η δήλωσή μου δεν περιέχει ούτε ένα ψήγμα  εμπάθειας (όπως μου έχει από πολλούς καταλογισθεί). Την αντιπαθώ για δύο σοβαρότατους, κατ΄εμέ,  λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι, από την ίδρυσή της ακόμα, αρνείται πεισματικά να καθορίσει μία ιδεολογική πορεία και να την ακολουθήσει αταλάντευτα. Για να είμαι ακριβής, είμαι εντελώς μπερδεμένος (και
νομίζω το ίδιο και τα εκατομμύρια των  ψηφοφόρων της) όσον αφορά την ιδεολογική κατεύθυνση ενός κόμματος που έχει δώσει σεμινάρια ιδεολογικής και πολιτικής μεταμόρφωσης, ασυνέπειας και ακροβασίας: Από την παραδοσιακή «δεξιά» του Καραμανλή και του Αβέρωφ την δεκαετία του ΄70, (με την «απαραίτητη» «σοβιετοποίηση» της ελληνικής οικονομίας και της διοίκησης), πέρασε στο «κέντρο» του Μητσοτάκη την δεκαετία του ΄80, για να ακολουθήσει (πάλι από το Μητσοτάκη) στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 η «φιλελευθεροποίησή» της. Κι ενώ όλοι νομίζαμε ότι τελικά, έστω και μετά από 20 χρόνια, βρήκε την πολιτική της ταυτότητα, ήρθε ο Καραμανλής ο νεότερος να... «νεωτερίσει» με το ιδεολόγημα του «μεσαίου» χώρου. Μέσα σε όλα αυτά, προσθέστε και τις «πινελιές» της «κεντροδεξιάς» της Ντόρας Μπακογιάννη και θα έχετε μια πληρέστερη εικόνα του ιδεολογικού «αχταρμά» που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία.

                                    Η ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ Ν.Δ. ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ
                                                            Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΛΛΗΜΑΤΩΝ

Εσχάτως, μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον Αντώνη Σαμαρά και συνδυασμό με τα μεγάλα ποσοστά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, φαίνεται να ξεκίνησε μια πορεία προς τα «δεξιά», ιδιαίτερα μετά την προσθήκη βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ.,  οι οποίοι στην ουσία είναι τα «μαντρόσκυλα» που χρησιμοποιεί η Ν.Δ. ώστε να εξασφαλίζει τις ψήφους των εθνικά σκεπτομένων Ελλήνων.
Προσπάθεια που πέφτει αποδεδειγμένα στο κενό μια και η συγκυβέρνηση παίρνει το ένα κομμουνιστικό μέτρο μετά το άλλο: Εξόντωση των επιχειρήσεων μέσω υψηλότατης φορολογίας, ΕΝΦΙΑ, αδυναμία  ελέγχου της λαθρομεταναστεύσεως και αναχαίτισης των αντεθνικών ιδεών κ.λ.π.
Ο τρόπος που πολιτεύεται η ΝΔ στην εποχή του μνημονίου δεν έχει απολύτως καμμία διαφορά με την  Μαρξιστική θεώρηση των πραγμάτων: οι οικονομικές διαδικασίες καθορίζουν τις πολιτικές (και όχι το αντίστροφο που αποτελεί μια βασική εθνικιστική θέση), συμπλέοντας με τα κάθε είδους «μαρξιστοειδή» που πιστεύει στην «πάλη των τάξεων» και στο διαχωρισμό των πολιτικών παρατάξεων με βάση τις απόψεις τους για την οικονομία (Δεξιά: Ελεύθερη οικονομία, Αριστερά: κρατισμός). Και η θέση αυτή μάλιστα συνοδεύεται από πλήρη υποταγή στην τρόικα και στις εντολές της, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με όποια έννοια πατριωτισμού και εθνικής κυριαρχίας.

Για τον εθνικισμό η υπεράσπιση ή όχι της εθνικής κοινωνίας και του εθνικού κράτους είναι η ειδοποιός διαφορά των πολιτικών παρατάξεων και όχι η οικονομία.  Μια εθνική κοινωνία η οποία είναι «Οργανική» και κάθε τάξη της αντιπροσωπεύει την «καρδιά», το «μυαλό», τους «πνεύμονές» της κ.λ.π.  Όταν προσπαθείς να καταχωρήσεις την «καρδιά» στην… δεξιά και το «μυαλό» στην… αριστερά, καταλήγεις με μαθηματική ακρίβεια στην ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ.              
Ο δεύτερος και κυριότερος λόγος για τον οποίον αντιπαθώ τη ΝΔ είναι απλούστερος: Ένα κόμμα με τόσο αλλοπρόσαλλη ιδεολογική ταυτότητα (και δεν έχω αναφερθεί καν σε πολιτικές πρακτικές, μια και εκεί θα «γελάνε και οι πέτρες»), έχει καταφέρει επί 40ετίας να κρατάει δέσμιους τους Έλληνες πατριώτες ψηφοφόρους, δουλεύοντάς τους «ψιλό γαζί» και βάζοντάς τους πάντα ψευτοδιλήμματα:
Από το «Καραμανλής ή τανκς» του 74 και του «εμείς ή οι μαρξιστές» του 81,  φτάσαμε στο «Σαμαράς και Ευρώπη ή Τσίπρας και περιθώριο» το 2014.

                                  ΝΔ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΟ ΔΡΟΜΟ

Όπως τότε, έτσι και τώρα καμία πρωτοτυπία! Με δεδομένη την αλλαγή θέσης του ΣΥΡΙΖΑ, από το «σκίσιμο του μνημονίου» στην «σκληρή διαπραγμάτευση» (ότι λέει και η ΝΔ, δηλαδή), την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της λαθρομετανάστευσης (η οποία γιγαντώθηκε επί κυβερνήσεων της ΝΔ), όπως και της κομμουνιστοποίησης της ελληνικής οικονομίας από τη ΝΔ (η οποία κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει),  νομίζω ότι η ΑΠΑΛΛΑΓΗ από το σάπιο σύστημα της Μεταπολίτευσης που ξεφτίλισε τη χώρα διεθνώς και την οδηγεί στην καταστροφή, είναι η μόνη ορθολογική και ενδεδειγμένη λύση για την σωτηρία της πατρίδας. Μια ταυτόχρονη ΑΝΑΝΕΩΣΗ της πατριωτικής παράταξης, θα οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της προόδου και της ευημερίας.

Υ.Σ.: Το άρθρο γράφτηκε μετά την πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη προέδρου της δημοκρατίας. Ενός θεσμού ο οποίος είναι, κατά κοινή ομολογία, ένα εργαλείο στα χέρια του πολιτικού συστήματος ώστε να εξασφαλίζει την επιβίωσή του. Με την ενδεχόμενη μη εκλογή προέδρου η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές, οπότε μπορεί ο οποιοσδήποτε να το έχει κατά νου και στην προεκλογική περίοδο. Ίσως μια ενδεχόμενη μη αυτοδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και μια αναγκαστική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, να μας οδηγήσει στο τέλος της Μεταπολίτευσης μια ώρα αρχύτερα. Όσο «ακραία» κι αν φαίνεται μια τέτοια προοπτική, να υπενθυμίσω ότι η ΝΔ συγκυβερνά με το καταστροφικό ΠΑΣΟΚ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου