Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα από την ελληνική ιστορία που δίνουν μια αποστομωτική απάντηση σε όλους τους εντόπιους επίδοξους αναθεωρητές της, οι οποίοι προσπαθούν μετά μανίας να ανακαλύψουν «ταξικά» ελατήρια σε όσους με τον αγώνα τους την έγραψαν. Το πιο εξοργιστικό βέβαια, είναι ότι έχουν επικεντρώσει όλη τους την προσπάθεια μόνο στην ελληνική ιστορία. Τις ιστορίες των άλλων εθνών ( της τουρκικής για παράδειγμα) τις θέλουν όπως είναι, με όλα τα εθνικιστικά τους χαρακτηριστικά.
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟ… ΣΤΟΜΑΧΙ
Τα εθνικιστικά χαρακτηριστικά των αγώνων του ελληνικού έθνους, απλώς τα βαφτίζουν «ταξικά» και… καθάρισαν. Ευτυχώς τα πλούτη της Μπουμπουλίνας, της Μαντούς Μαυρογένους και πλήθος αγωνιστών του ΄21, οι οποίοι τα διέθεσαν στον αγώνα του ελληνικού έθνους για την Ελευθερία πολεμώντας πλάι σε φτωχούς Έλληνες, τους διαψεύδουν κατηγορηματικά.
Ακόμη μια διάψευσή τους όμως και ταυτόχρονα μια απόλυτη δικαίωση όσων πιστεύουμε ότι μόνο οι εθνικοί αγώνες γράφουν ιστορία, είναι η επέτειος της 13ης Οκτωβρίου 1904: Ο θάνατος του παληκαριού, του Παύλου Μελά! Ενός ανθρώπου- σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, που με μόνο του εφόδιο την φράση «δεν υπήκουσα παρά μονάχα σε μια ιδέα, να φανώ χρήσιμος στον πλησίον μου και στην πατρίδα μου» και ένα σώμα 35 Μακεδόνων, Κρητών και Μανιατών ανδρών, οδήγησε ένα ολόκληρο έθνος στην απελευθέρωση της, σκλαβωμένης ακόμη τότε, Μακεδονίας μας.
Ένας άνδρας που οι Μακεδόνες έπιναν τότε νερό στο όνομά του και πίστευαν σχεδόν ως ημίθεο. Όπως γράφει ο Ίων Δραγούμης στο ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ «Ένα κοριτσάκι στη Βέροια, που το ρώτησαν ποιος είναι ο βασιλιάς των Ελλήνων, αποκρίθηκε χωρίς δισταγμό: Ο Παύλος Μελάς»!
Ένας άνδρας, που δεν αρκέστηκε στην πλούσια ζωή που του πρόσφερε η αριστοκρατική του καταγωγή (γυιός του Δημάρχουν Αθηναίων, απόγονος συμπολεμιστή του Μάρκου Μπότσαρη, αξιωματικός του στρατού, γαμπρός του μετέπειτα πρωθυπουργού της Ελλάδος, γαμπρός στελέχους του Υπουργείου Εξωτερικών).
Ένας άνδρας πλούσιος που θα μπορούσε να έχει μια άνετη ζωή στην πολυτελέστατη έπαυλή του στην Κηφισιά με την οικογένειά του και φυσικά, καλές μεταθέσεις στο στράτευμα.
Ένας άνδρας, που με τον αγώνα του και τον ηρωικό του θάνατο, γελοιοποιεί όλους αυτούς οι οποίοι στο βωμό της απεθνικοποίησης της ζωής των Ελλήνων, ανακαλύπτουν παντού «ταξικά» κριτήρια και προσπαθούν μας πείσουν ότι τα πάντα στη ζωή καθοδηγούνται από το αίσθημα της… πείνας.
ΝΑ… ΓΕΝΝΗΣΟΥΜΕ «ΠΑΥΛΟΥΣ ΜΕΛΑΔΕΣ»
Επίκαιρη πάντα η θυσία του διότι μόνο υψηλά ιδανικά όπως η Εθνική Ελευθερία, μπορούν να μας δώσουν την δύναμη να προχωρήσουμε στους δύσκολους καιρούς που ζούμε στην πατρίδα μας. Ειδικά τώρα, που απ΄ότι φαίνεται, το όνομα της Μακεδονίας μας παραδίδεται στους γείτονες, από μια κυβέρνηση που λειτουργεί ως εντολοδόχος.
Σκοπίμως το Μεταπολιτευτικό κράτος υποβαθμίζει συστηματικά τον αγώνα του Παύλου Μελά, μην αποδίδοντας τις τιμές που του αξίζουν. Διότι με «Παύλους Μελάδες» στο στράτευμα, στην πολιτική, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην διανόηση, καμμία τρόικα και κανένας παγκόσμιος τοκογλύφος δεν μπορεί να μας κάνει κουμάντο. Να τους γεννήσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου