Ιστορίες... "ΑΟΖ- ικής" τρέλλας από τον κ. Σαμαρά

Ακόμη και ένα παιδί του νηπιαγωγείου γνωρίζει, ότι για να καλλιεργήσει κάποιος ένα ελαιοπερίβολο, θα πρέπει κατ΄αρχήν, να το... διαθέτει.  Και, ασφαλώς, κανένας υποψήφιος ελαιοπαραγωγός δεν διαπραγματεύεται την τιμή πώλησης του λαδιού που... ΘΑ παράγει με υποψήφιους αγοραστές. Θα πρέπει πρώτα να αγοράσει το χωράφι, να το φυτέψει και εφόσον το φροντίσει να ανταμοιφθεί για τους κόπους του μετά από κάποια χρόνια.
Τον απλούστατο αυτόν κανόνα, φαίνεται να αγνοεί (ή να κάνει πως αγνοεί) ο πρωθυπουργός (;) της Ελλάδος.

Από το Ελσίνκι της Φιλανδίας ο κ. Σαμαράς, μας πληροφόρησε ότι «στην ευλογημένη χώρα μας υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ» !!!.....
Ασφαλώς τα θαυμαστικά είναι δικά μου διότι σίγουρα συμβαίνει ένα από τα παρακάτω:
Ή ο κ. Σαμαράς εν έτει 2013 ή δεν ξέρει τι σημαίνει ΑΟΖ ούτε ρώτησε τους νομικούς συμβούλους του ΥΠΕΞ
 ή νομίζει ότι η Ελλάδα έχει προβεί σε διακήρυξη ΑΟΖ…
ή μας περνάει για κάφρους (εμάς ή την διεθνή κοινότητα)
ή απλώς κοροιδεύει τον εαυτό του.
Ο Ευθύμιος Παπασταυρίδης (Διδάκτωρ Νομικής, Ειδικός Επιστήμονας Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ. και Επιστημονικός Συνεργάτης Ακαδημίας Αθηνών) έχει γράψει στο συλλογικό έργο που επιμελήθηκαν οι Αντωνόπουλος Κ. και Μαγκλιβέρας Κ. με τίτλο «Το Δίκαιο της Διεθνούς Κοινωνίας» (εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2011) το Κεφάλαιο 7 με τίτλο «Δίκαιο της Θάλασσας» (σελ. 179-251). Στη σελίδα 228 ο Παπασταυρίδης γράφει: «…στην ΑΟΖ υπάρχουν (ενν. δικαιώματα) μόνον εφόσον υπάρξει υιοθέτηση της ΑΟΖ με ρητή διακήρυξη από το παράκτιο κράτος…». Στη σελίδα 230 ο Παπασταυρίδης γράφει: «η Ελλάδα, ως γνωστόν, δεν έχει υιοθετήσει ΑΟΖ, αν και μια τέτοια κίνηση θα είχε οφέλη σε πολλαπλά επίπεδα, όπως σε σχέση με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του βυθού και του υπεδάφους της ΑΟΖ, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και την θαλάσσια επιστημονική έρευνα στην περιοχή». Αυτά έγραψε ο Παπασταυρίδης το 2011.
Με λίγα λόγια, έρχεται ο κ. Σαμαράς το 2013 και προσπαθεί να πουλήσει τα προιόντα ενός περιβολιού το οποίο δεν κατέχει καν. Εκτός αν το νομίζει, οπότε θα πρέπει να πει στον ελληνικό λαό ποιά είναι τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ.
Αλλά επειδή ξέρει ότι η άσκηση εθνικής εξωτερικής πολιτικής θέλει μεγάλα... κουράγια, τα οποία προφανέστατα ΔΕΝ διαθέτει, κάνει κάτι πολύ χειρότερο: Ένα αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της πατρίδας μας όπως είναι η διακήρυξη της ΑΟΖ της, το μεταφέρει στις... Βρυξέλλες (!), αφού με δηλώσεις του πάλι από το Ελσίνκι ζητά "να ενθαρρύνει η Ε.Ε. τα κράτη- μέλη να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους και να πραγματοποιήσουν έρευνες κ.λ.π...."!!!
Κατά τον κ. Σαμαρά, δηλαδή, η άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και η υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, θέλει... ενθάρρυνση από την Ε.Ε.!
Μετά και την τελευταία αυτή δήλωση, του κ. Σαμαρά, νομίζω ότι το ερώτημα «ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο» καθίσταται πλέον ακαδημαικό!