Χρόνια πολλά, γιορτάζει το ψέμα

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις "Ελληνικές Γραμμές" το Νοέμβριο του 2011 με τίτλο ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Αποφάσισα να το δημοσιεύσω ξανά φέτος γιατί το Ψέμα του Πολυτεχνείου παραμένει πάντα επίκαιρο αλλά και γιατί η γενιά που εξέθρεψε το εν λόγω ΨΕΜΑ και φέρει το όνομά του, κατέστρεψε την πατρίδα μας και βρίσκεται στα πρόθυρα του πολιτικού της θανάτου, οπότε της οφείλω ένα ακόμη
χτύπημα. Μακάρι να ήταν το ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ!
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=5118

Μή φοβάστε την Αλήθεια. Τα Ψέμματα καταθάλπτουν τους λαούς»
Περικλής Γιαννόπουλος

«17 Νοεμβρίου 1973. Στο χώρο του Πολυτεχνείου Αθηνών, οι φοιτητές ξεκινούν την εξέγερση που έμελλε να αποτελέσει την αρχή για την ανατροπή της στυγνής δικτατορίας των συνταγματαρχών, με αποτέλεσμα το θάνατο πολλών φοιτητών από τις δυνάμεις καταστολής της χούντας».

Αυτό είναι το κεντρικό νόημα, όσων μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα από την τρυφερή τους ακόμα ηλικία, στις σχολικές γιορτές για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Το Μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, φρόντισε για αυτό, θεσπίζοντας τη γιορτή και, μάλιστα, τιμώντας την αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον ισάξια με τις άλλες δύο Εθνικές μας γιορτές.
Η πραγματικότητα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετική:
Κατ΄αρχήν, η «εξέγερση» του Πολυτεχνείου ΔΕΝ ΑΝΕΤΡΕΨΕ καμμία ΧΟΥΝΤΑ! Σκοπίμως κατά τη γνώμη μου (κι όχι μόνο τη δική μου) αποσιωπείται, ότι η χώρα μετά από την παραίτηση των Απριλιανών, τον Οκτώβριο του 1973, είχε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Σπύρο Μαρκεζίνη, που μοναδικό σκοπό της είχε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, άρα επαναφορά της δημοκρατίας. Αυτό που πέτυχε στην ουσία η «εξέγερση» του Πολυτεχνείου, ήταν να ανατραπεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση μια εβδομάδα αργότερα (25 Νοεμβρίου) από τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη και να εγκαθυδριθεί μια δεύτερη δικτατορία που κράτησε 8 ακόμα μήνες!
Ψεύδος πρώτο, λοιπόν!
Και δεν αποτελεί τιμή για το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, να στηρίζεται σε ψεύδη για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.


Υπάρχει όμως και ΔΕΥΤΕΡΟ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΥΔΟΣ στην ιστορία, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Νεκροί του Πολυτεχνείου»!!!
Επειδή η Ιστορία είναι πάρα πολύ δύσκολη, όσον αφορά στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, θα πρέπει ο καθένας ο οποίος εκφράζει γνώμη και θέση πάνω σε αυτά, να παραθέτει και κάποια ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ στοιχεία ως απόδειξη των ισχυρισμών του. Εγώ θα παραθέσω μερικά:

Πρώτον: ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΣΕΒΑ,
(κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδύκτιο)
Ένα από τα πρώτα «μελήματα» της κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν να διερευνήσει την υπόθεση Πολυτεχνείου. Το Σεπτέμβριο του 1974, αναθέτει στον γωστό σε όλους μας εισαγγελέα Τσεβά, να συντάξει ένα πόρισμα, σχετικό με τα γεγονότα.
Τα αποτελέσματα του Πορίσματος παραδίδονται στις 14 Οκτωβρίου 1974 και ήταν τα εξής:
Αφού χωρίζει τους νεκρούς σε 4 κατηγορίες (ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ), καταλήγει:
«ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης. Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων. Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ' αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε»
«Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;»
Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός....

Δεύτερον: ΠΟΡΙΣΜΑ ΣΑΜΠΑΝΗ
(κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδύκτιο)
Επειδή έως τό 1981, παρά τις φιλοτιμότατες προσπάθειες της «δεξιάς», δεν κατέστη δυνατόν να «αποκατασταθούν» οι «νεκροί του Πολυτεχνείου», η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επαναφέρει το θέμα, αναθέτοντας στον Αστυνομικό Διευθυντή κ. Γεώργιο Σαμπάνη να τους «αποκαταστήσει». (να σημειωθεί εδώ προς άρση τυχόν υποκειμενικότητος, ότι ο κ. Σαμπάνης είχε διωχθεί από το Απριλιανό καθεστώς και επαναφέρθει στο σώμα μετά τη Μεταπολίτευση),
Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή πραγματικός καταπέλτης εναντίον του ΨΕΥΔΟΥΣ:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ! 12 νεκροί εκτός του Πολυτεχνείου χωρίς να αποδυκνείεται η σχέση τους με την «εξέγερση».
Δώδεκα άτυχοι συμπατριώτες μας που χάσαν τη ζωή τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο. Που να ήξεραν ότι ο θάνατός τους θα ηρωοποιούσε κι άλλους χωρίς να το αξίζουν, μόνο κι μόνο για να αποκτήσουν κάποιοι «αντιστασιακά εύσημα» και να χτίσουν «πολιτικές καριέρες»!
Και γίνεται εντελώς συγκεκριμένος:

Όπως προκύπτει από τον λεπτομερέστατο πίνακα, ο αριθμός των νεκρών, η ταυτότητά τους αλλά και ο τρόπος και τόπος του θανάτου τους, δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με αυτά που «διδαχθήκαμε» ΕΠΙΜΟΝΩΣ, όσοι είχαμε την ατυχία να φοιτούμε στο σχολείο τη δεκαετία του ΄80! Να θυμήσω εδώ, ότι ο αριθμός των «νεκρών του Πολυτεχνείου» ανεβοκατέβαινε κάθε σχολική χρονιά, ανάλογα με τις διαθέσεις του Πολιτικού κατεστημένου...

Τρίτον, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
(κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδύκτιο)
Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατα το τριήμερο. Ο ίδιος ο πρύτανις του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα, Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στίς 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Τέταρτον.....
Δυστυχώς για το ΨΕΜΑ κι ευτυχώς για την ΑΛΗΘΕΙΑ, υπάρχει και τέταρτον και πέμπτον και..... εκατοστό. Όχι βέβαια όπως οι αριθμοί των ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΝΕΚΡΩΝ του Πολυτεχνείου!
Νομίζω όμως, ότι τα προηγούμενα τρία παραδείγματα είναι ΤΡΑΝΤΑΧΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για την αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας.
Δυστυχώς, το Μεταπολιτευτικό Πολιτικό μας Σύστημα, στηρίχθηκε πάνω σε τέτοια ΨΕΥΔΗ επιχειρώντας να φτιάξει τους ήρωές του με σκοπό να εδραιωθεί. Κι επειδή ακριβώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, βλέπουμε όλοι σήμερα τα αποτελέσματά του. Μια ματιά στις καριέρες των «αντιστασιακών φοιτητών» πείθει και τον πιό δύσπιστο.
Ας δούμε και τη γνώμη του ΚΚΕ (της τότε γνώμης βεβαίως) , μια και αποτελεί έναν από τους βασικούς υποστηρικτές και τιμώντες της επετείου:
«παρά τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης, καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ (...) με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».
Φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος 8, Φεβρουάριος, 1974.
Κατά τη γνώμη τους, δηλαδή, η ΚΥΠ ευθύνεται για την «εξέγερση»...
Διαψεύσθηκε αργότερα, αλλά είναι γνωστές «μανούλες» στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης οι κομμουνιστές, όταν τους συμφέρει!ηριστικότατο περιστατικό για το γελοίον της υποθέσεως «Νεκροί του Πολυτεχνείου», αποτελεί η υπόθεση της «Ηλένιας», (κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδύκτιο). Απεκαλύφθει, όμως, νωρίς το ψεύδος, δείχνοντας έτσι τη ΒΙΑΣΥΝΗ του πολιτικού κόσμου της Μεταπολίτευσης, να εφεύρει τους ήρωές του. Η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ όμως τους πήρε χαμπάρι έγκαιρα.

Το γνωστό τότε φωτομοντέλο της φωτογραφίας, παρουσιάστηκε ως νεκρή φοιτήτρια του Πολυτεχνείου από το Γιάννη Ηλιόπουλο, μαθητή της Ηλεκτρονικής σχολής ισχυριζόμενος ότι ήταν το κορίτσι του και λεγόταν «Ηλένια». Η απάτη αποκαλύφθηκε σύντομα και ο νεαρός τιμωρήθηκε με 8μηνη φυλάκιση. Βέβαια το Πολιτικό κατεστημένο είχε προλάβει να τιμήσει τη «νεκρή φοιτήτρια» μιας και το όνομά της εκφωνήθηκε πρώτο στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και είχε ακόμα την τύχη να της κατατεθεί στεφάνι από την δακρύζουσα και γονυκληνή σύζυγο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Ιωάννας Τσάτσου.

Έτσι, "στο πόδι" έστηναν το Μύθο του Πολυτεχνείου!

Βέβαια αυτά, θάφτηκαν στο «χρονοντούλαπο» ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί, που ανέφερα προηγουμένως και αποτελούν την προσωπική μου και όχι μόνο, εκτίμηση. Όπως και οι συντάξεις για τις οικογένειες των «θυμάτων» του Πολυτεχνείου, που πρόσφερε γεναιόδωρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος με διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων, Γ. Α. Μαγκάκη. Ακόμα περιμένουν τους ανυπάρκτους δικαιούχους τους...