Και ποιός σας πιστεύει;

Κάποιοι αποφάσισαν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, να διεξαχθούν κι αυτές υπό τη σκιά διλλημάτων. Αφού το δίλλημα Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, έπρεπε κάτι άλλο να βρεθεί: Με την εντυπωσιακή άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές, τα επιτελεία της Νέας Δημοκρατίας, θυμήθηκαν τον «κομμουνιστικό» κίνδυνο!
Για να μην παρεξηγούμαστε, όπως εύκολα θα διαπιστώσει κανείς και από την αρθρογραφία μου αλλά και από την πολιτική μου στάση, απολύτως καμμία συμπάθεια δεν τρέφω προς τις αριστερές ιδέες και ιδεολογήματα. Τουναντίον υπήρξα και θα συνεχίσω να είμαι «πολέμιός» τους. Δεν μπορώ όμως να μη σχολιάσω, την πρωτοφανή «αντικομουνιστική» υστερία στους κόλπους της ΝΔ.  Κατ΄αρχήν να ξεκαθαρίσω εδώ ότι σιχαίνομαι γενικώς τα διλλήματα και ειδικά όσον αφορά την πολιτική τα θεωρώ τις περισσότερες φορές, εκβιαστικά.  Σαφώς και δεν θέλω να έχω μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσίπρα και υπουργό έναν κάποιο Μπαλάφα. Και σίγουρα ως εθνικιστής, δεν διαννοούμαι ότι ένας λαός που έχει αποδείξει ιστορικά όσο κανένας άλλος τον πατριωτισμό του, θα δώσει κυβερνητική πλειοψηφία σε πολιτικούς σχηματισμούς που έχουν στους κόλπους τους, ΑΝΤΕΘΝΙΚΑ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ πολιτικά στοιχεία. Αρκεί να του εκτεθούν δημόσια, όπως προσωπικά κάνω.  Από εκεί και πέρα όμως, δεν δέχομαι να χρησιμοποιείται αυτό ως επιχείρημα, για την υπερψήφιση κομμάτων που αφού συνέβαλαν τα μέγιστα στην οικονομική και όχι μόνο, καταστροφή της Ελλάδος τα τελευταία 38 χρόνια, εμφανίζονται ως «σωτήρες» που θα μας γλυτώσουν από την «κομμουνιστοποίηση» του κράτους. Μια «κομμουνιστοποίηση» η οποία έχει σχεδόν επιτευχθεί, με ευθύνη ΚΑΙ των γαλάζιων επίδοξων «σωτήρων» μας! Και, στο κάτω- κάτω, όποιος δεν θέλει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, η λύση είναι απλούστατη: Ας μην ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.
Αν κάποιος μελετήσει ιστορικά, τον τρόπο που πολιτεύεται η ΝΔ από το 1974 και μετά, θα βγάλει δύο καίρια συμπεράσματα:
1. Αρνούμενη να υπερασπίσει με σθένος την πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα των ψηφοφόρων της (Πατριωτική Λαική Δεξιά), εναλλάσει τα πολιτικά της «χωράφια» κατά το δοκούν. Δεξιά, κέντρο, κεντροδεξιά, φιλελεύθερη παράταξη, μεσαίος χώρος, εθνικός φιλελευθερισμός (sic) και πάει λέγοντας. Τελευταία, εφευρέθηκε και το «Ευρωπαικό πατριωτικό μέτωπο», τονίζοντας τον Ευρωπαικό προσανατολισμό του κόμματος και φέρνοντας μετά από πολλά χρόνια τη λέξη «Πατριωτισμός» στο προσκήνιο. Ένα μικρό διάλλειμα είχε γίνει στις εκλογές του 2009, όπου ο «εξαφανισμένος» πλέον Κ. Καραμανλής, έδινε εντολή να χρησιμοποιούνται μόνο Ελληνικές σημαίες στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του κόμματος, τις οποίες βέβαια θυμήθηκε αναγκαστικώς.
2. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, από το 1974 και μετά, διεξήγαγε τους προεκλογικούς της αγώνες με διλλήματα:
1975: Καραμανλής ή Τανκς
1981-2009 ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ
2012 ΝΔ ή Αριστερά
Η ανικανότητά της να πείσει τον Έλληνα ψηφοφόρο για την ορθότητα των ιδεών της, την οδήγησε σε αλλαγή πολιτικής πάρα πολλές φορές, ώστε να κερδίσει ψηφοφόρους από όπου μπορεί. Επικουρικά, έβαζε κι ένα δίλλημα κάθε φορά για να μπορέσει να επιτύχει το σκοπό της. Αυτός ήταν ο εύκολος δρόμος.
Τα «ιστορικό χαμηλό» ποσοστό της στις τελευταίες εκλογές, απέδειξε την ΑΠΟΤΥΧΙΑ της. Για μένα αποτελεί την «έκρηξη» του Πατριώτη ψηφοφόρου μετά από δεκαετίες αισχρού ιδεολογικού και πολιτικού ΔΟΥΛΕΜΑΤΟΣ από τη ΝΔ.
Να σημειώσω εδώ, ότι η χρυσή ευκαιρία για τη δημιουργία μιας ισχυρής Πατριωτικής παράταξης, χάθηκε, με κύρια ευθύνη της ΝΔ τα τελευταία χρόνια:
1. Με την άρνηση του Κ. Καραμανλή,  να δεχθεί την κοινοβουλευτική στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ., ώστε να πάρει έγκαιρα μέτρα ενώ διαφαινόταν ξεκάθαρα ο κίνδυνος του ΔΝΤ (Το γνωστό «έχεις άλλους 10», του Γ. Καρατζαφέρη και το ακόμα πιο γνωστό «δεν συνεργάζομαι με τα άκρα» του Κ. Καραμανλή).
2. Η πρόσφατη άρνηση του Α. Σαμαρά, προς τον Γιώργο Καρατζαφέρη, στην πρόταση του τελευταίου να υπάρξει μια συμπόρευση των «δεξιών» κομμάτων στα πρότυπα της Ιταλίας. Κι εκτός από την άρνηση, την ίδια ώρα που γίνονταν οι επαφές, εντελώς ύπουλα και αντιδεοντολικά, «έπειθε» στελέχη και βουλευτές του ΛΑΟΣ να προχωρήσουν σε μεθοδευμένη ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ.
Με δεδομένη την ανικανότητα της ΝΔ να υπερασπιστεί τις Πατριωτικές αξίες ιδεολογικά και πολιτικά αλλά και την εχθρότητά της προς τον «Πατριωτικό χώρο», τίθεται αβίαστα το ερώτημα:
Και ποιός σας πιστεύει κύριοι της ΝΔ;