Του Αριστοτέλη Παλαιολόγου
Απο την εποχή που εισήλθε η χώρα μας στον "αστερισμό" της Μεταπολίτευσης ο λεγόμενος εθνικός-Πατριωτικός χώρος φάνηκε ότι αδυνατούσε κάπου να παρακολουθήσει ταα πράγματα με την απαιτούμενη πολιτική ωριμότητα.Κόμματα ,κομματίδια και οργανώσεις που εμφανίσθηκαν απο το '75 και μετά, βασιζόμενα σε αυτόν τον χώρο που στην ελληνική πολιτική γεωγραφία ,προσδιορίζεται στην Δεξιά,στην λεγόμενη εθνική Δεξιά.Ουσιαστικά αναφερόμαστε σε αυτό το κομμάτι πολιτών που πρότασαν τις αξίες του Έθνους και της Πατρίδος, που είχαν ως άξονα το τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και ο πολιτικός συντηρητισμός των Ιδεών των οποίων πρέσβευαν τους έκανε να διαχωρίζονται ουσιαστικά απο τους καθαρούς φιλελεύθερους, που ανέκαθεν είχαν ιδιαίτερη δυναμική στο ηγετικό ,άχρωμο ιδεολογικά, κονκλάβιο της Ν.Δ και ασφαλώς ήταν διακριτός και απο το τμήμα αυτό του ριζοσπαστικού-ολοκληρωτικού τύπου εθνικισμού, αν και με αυτό τα όρια αλληλοδιαπλέκοντο, λόγω των ιδιαίτερων πολιτικο-ιστορικών συγκυριών στις οποίες θεμελιώθηκε η πορεία και ο ιδεολογικός-πολιτικός λόγος της εθνικής Δεξιάς,ή του ελληνικού εθνικισμού ,ευρύτερα.
Το πρόβλημα όμως του χώρου ήταν το ότι εγκλωβίστηκε στις δομικές αδυναμίες του παρασυρόμενος απο μια τάση προσκόλλησης στο παρελθόν που δεν του επέτρεπε να εναρμονιστεί με την κοινωνία και τις περιρρέουσες συνθήκες που άλλαζαν ραγδαία αφ'ενός, αφ'ετέρου η "μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη " που άκουγε στο όνομα της Ν.Δ λειτουργούσε ως "ρουφήχτρα" για στελέχη και απλό κόσμο αυτού για πολλούς λόγους ,που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε,όπως και οι συνεχείς διαξιφισμοί των στελεχών του πολλές φορές για πραγματικά αστεία ή ήσσονος σημασίας θέματα, τον τράβηξαν ,εν τέλει , στο περιθώριο.
Μόνο απο τα μέσα της δεκαετίας του '90 κάτι άρχιζε να αλλάζει σιγα σιγα αλλά σταδιακά ,με την ίδρυση του "Ελληνικού Μετώπου" του Μάκη Βορίδη, που έδωσε κάποιον ευρωπαϊκό και σύγχρονο αέρα στα πράγματα,πρωτόγνωρο για όλους τότε,αλλά τόσο απαραίτητο.Ένας κούκος,όμως, δεν φέρνει την άνοιξη...
Αυτό όμως που απέφευγε ο χώρος μας να κάνει ήταν να αποφεύγει επιμελώς να ασχοληθεί με σημαντικά θέματα που αφορούσαν σημαντικά τον πολίτη και την χώρα μας ,όπως η Οικονομία σε καθαρά ιδεολογικό και προγραμματικό πλαίσιο με αποτέλεσμα να φθάσουμε στην μεγάλη Κρίση του '09 και με την ψήφιση του Μνημονίου Α' ν 'αλλάξουν ΟΛΑ και να ξεκαθαρίσουν ΟΛΑ...
Ο λόγος φυσικά για την ψήφιση του Μνημονίου Α'(έστω επι της αρχής...)και την υποστηριξή του απο τον ΛΑ.Ο.Σ (το κόμμα που μετα απο δεκαετίες συγκρότησε και "μάζεψε" πολιτικά ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του χώρου) την ίδια ώρα που άλλες όμορες δυνάμεις αντιτάχθηκαν σφόδρα ...Έτσι ,ουσιαστικά επαναπροσεγγίστηκε ο χώρος με άλλη οπτική λόγω της εκρηκτικής κατάστασης που βιώνει η χώρα και της επείγουσας ενασχόλησης με την Οικονομία ,σοβαρά πλέον,αφήνοντας ως δευτερεύοντα, θέματα στα οποία ο εθνικός-Πατριωτικός χώρος χώρος είχε στην αντζέντα του ως προνομιακά,όπως π.χ τα εθνικά θέματα.
Η δε πίεση των εξελίξεων και των γενικότερων "σεισμικών" πολιτικών μετατοπίσεων οδηγεί αναπόφευκτα και τον χώρο σε επίσημη διάσπαση οριζοντίως και καθέτως,ιδιαίτερα στα αστικά κόμματα,όπου διαφαίνονται τάσεις είτε αυθεντικά φιλελεύθερες προς την οικονομία είτε κρατικίζουσες και σοσιαλίζουσες.Είτε υπέρμαχοι του Ευρώ είτε της Δραχμής,είτε υποστηρικτές του Μνημονίου για το τελικό χτύπημα στο μεταπολιτευτικό κράτος της παθογένειας και της παρακμής ειτε εχθροί αυτού βλέποντάς το ως μια τυραννική επικυριαρχία συγκεκριμένων ευρωπαϊκών δυνάμεων προς την χώρα,είτε και κάπου ανάμεσα...
Και μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν,θα έχουμε μάλλον την ολοκλήρωση αυτής της κοσμογονικής αλλαγής στον ευρύτερο εθνικό χώρο.
Η ουσία είναι όμως ότι τώρα,αυτήν την περίοδο,η οποία σηματοδοτήθηκε ιδιαίτερα με την προχώρηση δύο επιφανών στελεχών του Πατριωτικού κινήματος, του Μάκη Βορίδη και του Άδωνι Γεωργιάδη απο το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ προς την Ν.Δ ,η οποία φαίνεται, ότι κάνει μια μετατόπιση δεξιά εκ των πραγμάτων (πράγμα πρωτόγνωρο προ ετών),φαίνεται λοιπόν, να ωριμάζει ο καιρός για κάτι καινούργιο....
Το τι ακριβώς θα είναι αυτό θα δείξει...αλλά θα γίνει...
Πάντως σίγουρα πρέπει να είναι αποδεσμευμένο απο στείρους αναχρονισμούς και λατρείες προς μεσοπολεμικά οικονομικά-κοινωνικά πρότυπα, να είναι σίγουρα ελεύθερο απο την εντελώς εκτός τόπου και χρόνου διαλεκτική περι κατάλληλου ... πολιτεύματος και φυσικά να μην καθίσταται ο προασπιστής του σάπιου και πελατειακού κράτους της Μεταπολίτευσης με ατυχείς επιλογές.
Χρειάζεται ,εν ολίγοις ,μια εθνική-Πατριωτική αναφορά,βασισμένο στα διδάγματα των ιστορικών μορφών που ιδεολογικοποίησαν τον Πατριωτισμό και σε μείξη με σύγχρονο, ελληνοκεντρικό και καθαρό πνεύμα!
Απο την εποχή που εισήλθε η χώρα μας στον "αστερισμό" της Μεταπολίτευσης ο λεγόμενος εθνικός-Πατριωτικός χώρος φάνηκε ότι αδυνατούσε κάπου να παρακολουθήσει ταα πράγματα με την απαιτούμενη πολιτική ωριμότητα.Κόμματα ,κομματίδια και οργανώσεις που εμφανίσθηκαν απο το '75 και μετά, βασιζόμενα σε αυτόν τον χώρο που στην ελληνική πολιτική γεωγραφία ,προσδιορίζεται στην Δεξιά,στην λεγόμενη εθνική Δεξιά.Ουσιαστικά αναφερόμαστε σε αυτό το κομμάτι πολιτών που πρότασαν τις αξίες του Έθνους και της Πατρίδος, που είχαν ως άξονα το τρίπτυχο ΠΑΤΡΙΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑ- ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και ο πολιτικός συντηρητισμός των Ιδεών των οποίων πρέσβευαν τους έκανε να διαχωρίζονται ουσιαστικά απο τους καθαρούς φιλελεύθερους, που ανέκαθεν είχαν ιδιαίτερη δυναμική στο ηγετικό ,άχρωμο ιδεολογικά, κονκλάβιο της Ν.Δ και ασφαλώς ήταν διακριτός και απο το τμήμα αυτό του ριζοσπαστικού-ολοκληρωτικού τύπου εθνικισμού, αν και με αυτό τα όρια αλληλοδιαπλέκοντο, λόγω των ιδιαίτερων πολιτικο-ιστορικών συγκυριών στις οποίες θεμελιώθηκε η πορεία και ο ιδεολογικός-πολιτικός λόγος της εθνικής Δεξιάς,ή του ελληνικού εθνικισμού ,ευρύτερα.
Το πρόβλημα όμως του χώρου ήταν το ότι εγκλωβίστηκε στις δομικές αδυναμίες του παρασυρόμενος απο μια τάση προσκόλλησης στο παρελθόν που δεν του επέτρεπε να εναρμονιστεί με την κοινωνία και τις περιρρέουσες συνθήκες που άλλαζαν ραγδαία αφ'ενός, αφ'ετέρου η "μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη " που άκουγε στο όνομα της Ν.Δ λειτουργούσε ως "ρουφήχτρα" για στελέχη και απλό κόσμο αυτού για πολλούς λόγους ,που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε,όπως και οι συνεχείς διαξιφισμοί των στελεχών του πολλές φορές για πραγματικά αστεία ή ήσσονος σημασίας θέματα, τον τράβηξαν ,εν τέλει , στο περιθώριο.
Μόνο απο τα μέσα της δεκαετίας του '90 κάτι άρχιζε να αλλάζει σιγα σιγα αλλά σταδιακά ,με την ίδρυση του "Ελληνικού Μετώπου" του Μάκη Βορίδη, που έδωσε κάποιον ευρωπαϊκό και σύγχρονο αέρα στα πράγματα,πρωτόγνωρο για όλους τότε,αλλά τόσο απαραίτητο.Ένας κούκος,όμως, δεν φέρνει την άνοιξη...
Αυτό όμως που απέφευγε ο χώρος μας να κάνει ήταν να αποφεύγει επιμελώς να ασχοληθεί με σημαντικά θέματα που αφορούσαν σημαντικά τον πολίτη και την χώρα μας ,όπως η Οικονομία σε καθαρά ιδεολογικό και προγραμματικό πλαίσιο με αποτέλεσμα να φθάσουμε στην μεγάλη Κρίση του '09 και με την ψήφιση του Μνημονίου Α' ν 'αλλάξουν ΟΛΑ και να ξεκαθαρίσουν ΟΛΑ...
Ο λόγος φυσικά για την ψήφιση του Μνημονίου Α'(έστω επι της αρχής...)και την υποστηριξή του απο τον ΛΑ.Ο.Σ (το κόμμα που μετα απο δεκαετίες συγκρότησε και "μάζεψε" πολιτικά ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του χώρου) την ίδια ώρα που άλλες όμορες δυνάμεις αντιτάχθηκαν σφόδρα ...Έτσι ,ουσιαστικά επαναπροσεγγίστηκε ο χώρος με άλλη οπτική λόγω της εκρηκτικής κατάστασης που βιώνει η χώρα και της επείγουσας ενασχόλησης με την Οικονομία ,σοβαρά πλέον,αφήνοντας ως δευτερεύοντα, θέματα στα οποία ο εθνικός-Πατριωτικός χώρος χώρος είχε στην αντζέντα του ως προνομιακά,όπως π.χ τα εθνικά θέματα.
Η δε πίεση των εξελίξεων και των γενικότερων "σεισμικών" πολιτικών μετατοπίσεων οδηγεί αναπόφευκτα και τον χώρο σε επίσημη διάσπαση οριζοντίως και καθέτως,ιδιαίτερα στα αστικά κόμματα,όπου διαφαίνονται τάσεις είτε αυθεντικά φιλελεύθερες προς την οικονομία είτε κρατικίζουσες και σοσιαλίζουσες.Είτε υπέρμαχοι του Ευρώ είτε της Δραχμής,είτε υποστηρικτές του Μνημονίου για το τελικό χτύπημα στο μεταπολιτευτικό κράτος της παθογένειας και της παρακμής ειτε εχθροί αυτού βλέποντάς το ως μια τυραννική επικυριαρχία συγκεκριμένων ευρωπαϊκών δυνάμεων προς την χώρα,είτε και κάπου ανάμεσα...
Και μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν,θα έχουμε μάλλον την ολοκλήρωση αυτής της κοσμογονικής αλλαγής στον ευρύτερο εθνικό χώρο.
Η ουσία είναι όμως ότι τώρα,αυτήν την περίοδο,η οποία σηματοδοτήθηκε ιδιαίτερα με την προχώρηση δύο επιφανών στελεχών του Πατριωτικού κινήματος, του Μάκη Βορίδη και του Άδωνι Γεωργιάδη απο το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ προς την Ν.Δ ,η οποία φαίνεται, ότι κάνει μια μετατόπιση δεξιά εκ των πραγμάτων (πράγμα πρωτόγνωρο προ ετών),φαίνεται λοιπόν, να ωριμάζει ο καιρός για κάτι καινούργιο....
Το τι ακριβώς θα είναι αυτό θα δείξει...αλλά θα γίνει...
Πάντως σίγουρα πρέπει να είναι αποδεσμευμένο απο στείρους αναχρονισμούς και λατρείες προς μεσοπολεμικά οικονομικά-κοινωνικά πρότυπα, να είναι σίγουρα ελεύθερο απο την εντελώς εκτός τόπου και χρόνου διαλεκτική περι κατάλληλου ... πολιτεύματος και φυσικά να μην καθίσταται ο προασπιστής του σάπιου και πελατειακού κράτους της Μεταπολίτευσης με ατυχείς επιλογές.
Χρειάζεται ,εν ολίγοις ,μια εθνική-Πατριωτική αναφορά,βασισμένο στα διδάγματα των ιστορικών μορφών που ιδεολογικοποίησαν τον Πατριωτισμό και σε μείξη με σύγχρονο, ελληνοκεντρικό και καθαρό πνεύμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου